W 2008 roku cykl słoneczny wszedł w jedno z najniższych minimum aktywności. Plamy słoneczne – objaw aktywności Słońca – zniknęły na długi czas, bo aż na trzy lata.
Obserwacje aktywności Słońca trwają od niepamiętnych czasów. Od połowy XVIII wieku obserwacje są udokumentowane, a cykle aktywności numerowane. Od tego czasu ponumerowano już dwadzieścia cztery Cykle.
15 lutego oraz 9 marca 2011 roku zaobserwowano błyski rentgenowskie pochodzenia słonecznego. Ostatni taki rozbłysk miał miejsce w grudniu 2006 roku.
7 marca nastąpił wyrzut chmury plazmy o masie miliarda ton, która poruszała się z prędkością 2200 km/s (5 milionów mph). Rozprzestrzeniająca się chmura nie kierowała się w stronę Ziemi, ale i tak spowodowała widoczną zorzę polarną między innymi nad Kanadą. Był to najszybszy koronalny wyrzut masy na przestrzeni niemal 6 lat. Podobna sytuacja miała miejsce w listopadzie 1997, kiedy podobny wybuch rozpoczął 23. Cykl Słoneczny. Marcowy wybuch jest prawdopodobnie początkiem kolejnego, 24. Cyklu.
Kończące się minimum aktywności Słońca trwało aż 3 lata, co czyni go jednym z najdłuższych minimum zaobserwowanych od połowy XVIII wieku. Tylko cztery cykle rozpoczynały się dłużej niż obecny cykl – Cykl 1., który rozpoczął się około roku 1755 oraz trzy cykle z minimum Daltona, w okresie bardzo niskiej aktywności Słońca na początku XIX wieku.