Erupcja miliardów ton plazmy z korony Słońca w przestrzeń międzyplanetarną oraz towarzyszące jej zawirowania pola magnetycznego. W przeciwieństwie do wiatru słonecznego erupcje mają bardzo gwałtowny i nieprzewidywalny charakter. Powstają w aktywnych regionach, gdzie nagromadzona energia pola magnetycznego ulega nagłemu uwolnieniu. Dokładny przebieg procesów wywołujących erupcje jest ciągle nieznany.

Koronalny wyrzut masy (ang. Coronal Mass Ejection) może nastąpić w dowolnym momencie cyklu słonecznego, jednak częstość erupcji rośnie wraz ze wzrostem aktywności Słońca i jest największa w maksimum aktywności.

Chmura cząstek elementarnych i jonów jest wyrzucana podczas erupcji z szerokim zakresem prędkości – zarówno mniejszymi od 50 km/s, jak i sięgającymi 2000 km/s. Te najszybsze i najgwałtowniejsze są odpowiedzialne za burze magnetyczne na Ziemi, zakłócając ziemską magnetosferę i powodując zorze polarne.

Zdarza się, że szybsze obłoki wyrzuconej plazmy doganiają wolniejsze, co skutkuje w pochłonięciu obłoku (czytaj więcej).

Obserwacją słonecznych erupcji zajmują się kosmiczne obserwatoria SOHO (ang. Solar and Heliospheric Observatory) i SDO (ang. Solar Dynamic Observatory).

Autor

Avatar photo
Ariel Majcher