Tak jak agent ubezpieczeniowy, który zbiera informacje o twoim samochodzie czy domu na wszelki wypadek, gdyby coś się stało, grupa astronomów archiwizuje tysiące zdjęć
drużyna astronomów ze Zjednoczonego Królestwa i Włoch, na czele ze Stephanem Smarttem z Uniwersytetu Cambridge, wykorzystała ogromne możliwości kosmicznego Teleskopu Hubble’a i dużych naziemnych urządzeń obserwacyjnych, takich jak VLT w Chile, aby badać pojedyncze gwiazdy w pobliskich
Gwiazda, która jest ponad dziesięć razy masywniejsza niż nasze
Smartt z kolegami chciałby wskazać więcej przodków supernowych, żeby lepiej zrozumieć, jakie typy gwiazd wytwarzają dany rodzaj supernowych. Takie gwiezdne wybuchy odgrywają znaczącą rolę w zaopatrywaniu otoczenia w nowe związki chemiczne dla przyszłych generacji gwiazd, pomagają swoim domowym galaktykom i Wszechświatowi rozwijać się. Wysokiej generacji obserwatoria optyczne i podczerwone pozwolą grupie zdeterminować wielkość, masę, jasność i
Celem astronomów jest galaktyka spiralna odległa od
Wydaje się, że w przeciętnej galaktyce spiralnej, do eksplozji supernowej dochodzi raz na 100 lat. Dlatego naukowcy muszą badać jak najwięcej galaktyk, by zwiększyć szanse na zaobserwowanie przyszłej supernowej.
Grupa astronomów zebrała obserwacje z ostatnich dziesięciu lat z archiwów Hubble’a, a wciąż zbiera nowe ekspozycje, by poprawić wcześniejsze lub żeby spojrzeć na galaktyki, które nie zostały dotąd utrwalone z odpowiednimi detalami. Jak twierdzi Smartt zebrano zdjęcia z Hubble’a o wysokiej rozdzielczości dla około 300 galaktyk i z grubsza dla 100 z naziemnych obserwatoriów.
W miarę jak badania trwają i powiększa się galerię zdjęć Kosmosu, naukowcy czekają, aż amatorzy lub profesjonalni obserwatorzy odkryją supernowe w którejś z wyznaczonych galaktyk. Za każdym razem, gdy supernowa zostaje odkryta, astronomowie sprawdzają czy jej domowa galaktyka jest częścią ich zbioru.
Jedną z galaktyk utrwalonych przez Teleskop Hubble’a dla poszukiwaczy supernowych jest NGC 3982, zwykła spiralna galaktyka w Wielkiej Niedźwiedzicy, która pokazuje, jak wyglądałaby Droga Mleczna, gdybyśmy mogli zobaczyć naszą galaktykę sponad jej dysku. Brytyjski astronom amator Mark Armstrong odkrył supernową w NGC 3982 13 kwietnia 1998 roku, sprawiając iż galaktyka ta stała się dobrze znanym źródłem supernowych. Spiralne ramiona galaktyki są zapchane przez grupki nowo formujących się gwiazd i Smartt podejrzewa, że gwiezdne węzły takie jak NGC 3982 są prawdopodobnymi miejscami przyszłych wybuchów supernowych – tak jak duże podatne na wypadki skrzyżowani mogą być dobrym miejscem na reklamowanie ubezpieczeń samochodowych.