Obserwacje galaktyki spiralnej NGC 1637 wykonanych przez Teleskop Rentgenowski Chandra, ukazały gwałtowną, niespokojną naturę, która skrywa się za spokojnym obrazem optycznym. Przez okres 21 miesięcy gwiazda neutronowa i czarna dziura produkowały błyski promieniowania X, które sprawiały, że galaktyka migotała jak choinka.
Kapryśne i zmienne zachowanie jest charakterystyczną cechą gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury, wokół której krąży gwiezdny towarzysz. Gaz zwiany z normalnej gwiazdy opada w kierunku bardziej zwartego towarzysza (gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury). W tym czasie jest kompresowany i podgrzewany przez pole grawitacyjne miliard razy silniejsze niż na powierzchni Słońca. W wyniku tego procesu generowane jest silne promieniowania rentgenowskie, wyzwalana w postaci błysków, które ustają równie szybko jak się pojawiają.
Widok jaki ukazuje się w promieniowaniu rentgenowskim stanowi duży kontrast z obrazem, jaki ukazuje teleskop optyczny. W promieniowaniu optycznym galaktyka jest statyczną spiralą świecącą światłem około pięciu miliardów gwiazd, wolno ewoluujących na przestrzeni milionów i miliardów lat.
Tą sielską scenę przerywa mniej więcej raz na sto lat wybuch supernowej, sygnalizujący śmierć gwiazdy, a w wielu wypadkach również powstanie gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury. Wydarzenie takie miało miejsce w 1999 roku i było powodem rozpoczęcia obserwacji przez Chandrę.
Zdjęcie jest wynikiem nałożenia obrazu rentgenowskiego galaktyki spiralnej NGC 1637, uzyskanego przez Teleskop Chandra z obrazem optycznym uzyskanym przez obserwatorium Cerro Tololo Inter-American Observatory z Chile.
Na prezentowanych zdjęciach supernowa widoczna jest podczas 4 i 49 dnia obserwacji, na godzinie piątej, jako słabe źródło promieniowania tuż poniżej poświaty widocznej w centrum. Supernowa osłabła w przeciągu kilku miesięcy, a obserwacje Chandry kontynuowano podczas pięciu dalszych okazji, przy współpracy z Kosmicznym Teleskopem Hubble’a i Very Large Array. W wyniku współpracy otrzymano ważne długoterminowe informacje o galaktyce, w promieniowaniu radiowym, optycznym i rentgenowskim.
Szczególnie godne zainteresowania jest niezmiernie jasne (białe) źródło promieniowania X, które widoczne jest na wszystkich częściach zdjęcia na godzinie dziewiątej. Źródło to znajduje się w grupie masywnych gwiazd znajdującej się w jednym z zewnętrznych spiralnych ramion galaktyki. Jest to prawdopodobnie stosunkowo młoda gwiezdna czarna dziura (powstała w ciągu ostatniego miliona lat), która obecnie ściąga materię ze swojego towarzysza.
