O 21:13:30 naszego czasu rakieta Pegasus XL z satelitą SORCE (Solar Radiation and Climate Experiment) została uwolniona z samolotu L-1011 i rozpoczęła podróż na orbitę okołoziemską. Około 11 minut później satelita pomyślnie odłączył się od rakiety.

Pegasus XL jest trzystopniową rakietą wynoszoną przez samolot typu L-1011 na wysokość 11,8 km. Wówczas jest uwalniany i dopiero wtedy uruchamia silnik pierwszego stopnia napędzany paliwem stałym. Obniża to znacząco koszty wystrzelenia niewielkich ładunków – rakieta wystrzeliwywana z Ziemi zużywa większą część swojego paliwa na przejście przez gęste warstwy troposfery. Ten etap lotu wymaga również dużego ciągu silników, dlatego typowe rakiety są zwykle wyposażone w dodatkowe silniki na paliwo stałe.

Pegasus został odłączony od niosącego go samolotu o 21:13:30 naszego czasu. 5 sekund później zapłonął silnik pierwszego stopnia. Pracował przez ok. 71 sekund, potem został odłączony. W T+92 sekund wystartował silnik Orion 50 XL drugiego stopnia. Po 2 minutach i 7 sekundach lotu odrzucona została owiewka chroniąca ładunek w początkowej fazie wzlotu.

T+2:45 – drugi stopień zużył swoje paliwo. Został odrzucony po 282 sekundach swobodnego lotu, po czym zapłonął stopień trzeci. Pracując przez 72 sekundy, wprowadził ładunek na orbitę o apogeum 646 km, perygeum 620 km i inklinacji 40 stopni. Satelita SORCE zostal uwolniony po 10 minutach i 46 sekundach od chwili odłączenia od samolotu. Był to 32. lot rakiety Pegasus XL.

Film przedstawia odłączenie rakiety Pegasus XL od samolotu transportowego Orbital Sciences L-1011 i pierwsze 50 sekund lotu rakiety. Misja satelity SORCE rozpoczęła się 25 stycznia 2003.

SORCE jest wspólnym przedsięwzięciem NASA i Laboratory for Atmospheric and Space Physics Uniwersytetu Colorado w Boulder. Pomoże zebrać dane, dzięki którym możliwe będzie dokładniejsze prognozowanie długoterminowych zmian klimatu oraz modelowanie zmian parametrów warstwy ozonowej i promieniowania UV-B docierającego do nas ze Słońca. Dzięki satelicie możliwe będzie rozpoczęcie pierwszego programu dokonywanych z kosmosu szczegółowych pomiarów spektralnej irradiancji słonecznej w zakresie podczerwieni.

Część docierającego do Ziemi promieniowania słonecznego jest pochłaniana przez cząsteczki substancji chemicznych tworzących ziemską atmosferę, oceany i lądy – ozon, parę wodną, wodę w stanie ciekłym, dwutlenek węgla, tlen, metan i inne. Cząsteczki każdej z tych substancji pochłaniają charakterystyczny dla siebie zestaw długości fal elektromagnetycznych. Wiedząc, jak zmienia się w czasie spektralny rozkład energii promieniowania słonecznego, możemy określić, jak zmienia się nagrzewanie lądów, wód i atmosfery. Dane zebrane przez SORCE posłużą do stworzenia dokładniejszego modelu Słońca jako źródła promieniowania.

Autor

Tomasz Lemiech