Po niedawnym nowiu na wieczornym niebie ponownie pojawi się Księżyc, jednak bardzo nisko nad horyzontem. W pierwszej części nocy będzie można obserwować cztery planety Układu Słonecznego, a nad ranem wzejdzie kolejna.
Warunki widoczności Księżyca będą niezbyt korzystne (zwłaszcza na początku tygodnia). Dopiero w drugiej części omawianego okresu nie powinno być problemu z jego dostrzeżeniem. Naturalny satelita Ziemi w tych dniach będzie wędrował przez konstelacje Skorpiona i Strzelca, nie wznosząc się wyżej niż około 10° ponad widnokrąg.
W nocy ze środy na czwartek mieszkańcy północno-zachodniej części basenu Oceanu Spokojnego (w większości ryby) będą mogli obserwować zakrycie Antaresa przez Księżyc. U nas zjawisko zajdzie pod horyzontem i będziemy mogli oglądać Księżyc najpierw 7, a następnie 5 stopni od gwiazdy.
Ostatnie dwa dni w tygodniu Srebrny Glob spędzi w Strzelcu, zbliżając się na niedużą odległość do najjaśniejszej gwiazdy konstelacji – Nunki. W sobotę dystans będzie wynosił nieco ponad 3°, natomiast w niedzielę Księżyc będzie 3 razy dalej – w odległości 9°.
Mapka pokazuje położenie Jowisza i Neptuna w czwartym tygodniu września 2009. Na miniaturce cyfrą oznaczony jest księżyc Jowisza Kallisto.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Kilkanaście minut po zachodzie Słońca dość wysoko na niebie jest już Jowisz z Neptunem. Jowisz jest łatwy do zauważenia, ponieważ pojawia się jako pierwszy obiekt po Księżycu. Neptun znajduje się ponad 6,5 stopnia na wschód od Jowisza i na jego obserwacje trzeba poczekać, aż zapadną zupełne ciemności.
Największa planeta w Układzie Słonecznym jeszcze przez ponad miesiąc będzie przebywać w sąsiedztwie gwiazdy ι Capricorni (będzie niedaleko niej zawracać, zmieniając ruch z wstecznego na prosty za kilka tygodni), zbliżając się na minimalną odległość 16,5 minuty kątowej 23 września.
Blask i wielkość tarczy Jowisza powoli zmniejszają się. W tym tygodniu planeta będzie świecić z jasnością -2,7 magnitudo, natomiast tarcza będzie miała wielkosć 46″.
W tym tygodniu warto zwrócić uwagę na następujące zjawiska w układzie ksieżyców galileuszowych Jowisza:
- 21 września, godz. 1:16 – koniec zaćmienia Io,
- 22 września, godz. 19:44 – ponownie koniec zaćmienia Io,
- 22 września, godz. 23:09 – koniec zaćmienia Europy.
Szczególnie warto przyjrzeć się Jowiszowi i jego ksieżycom 22 września: wieczorem będzie można zobaczyć jedynie 2 jego księżyce (bliżej Ganimedes, dalej Kallisto), a potem stopniowo pojawi się brakująca dwójka.
Neptun będzie zajmował prawie to samo miejsce wśród gwiazd, co tydzień temu – około 1° na wschód od gwiazdy 42 Capricorni i będzie świecił z jasnością +7,8 magnitudo.
Mapka pokazuje położenie Urana w czwartym tygodniu września 2009.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Około północy góruje Uran. Planeta (podobnie jak poprzedniczki) porusza się rychem wstecznym, oddalając się ciągle od gwiazdy 20 Psc. W tym tygodniu odległość planety od wspomnianej gwiazdy wyniesie prawie 2°.
Uran świeci z jasnością +5,7 magnitudo i w dalszym ciągu jest możlliwy do zobaczenia gołym okiem, jednak dokonać tego można na bardzo ciemnym niebie, daleko od świateł miejskich.
Mapka pokazuje położenie Marsa w czwartym tygodniu września 2009.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Pół godziny przed górowaniem Urana nad horyzontem pojawia się Mars. Planeta zbliża się do opozycji do Słońca (w styczniu przyszłego roku) i tempo zwiększania się średnicy i jasności Marsa nabiera szybkości. W tym tygodniu Czerwona Planeta będzie świecić z janością +0,8 magnitudo, natomiast średnica tarczy wyniesie 6,8 sekundy kątowej.
Mapka pokazuje położenie Wenus w czwartym tygodniu września 2009.
Rysunek wykonano na podstawie programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Nad samym ranem na niebie pojawia się ostatnia z możliwych do zobaczenia planet. Jednak jej warunki widoczności zaczynają się pogarszać w związku ze zbliżaniem się do Słońca. Wenus będzie wędrować przez gwiazdozbiór Lwa, początkowo trzymając się blisko Regulusa (50' w poniedziałek). Jednak odległość ta będzie szybko wzrastać i pod koniec tygodnia przekroczy 8°.
Blisko minimum są jasność i wielkość tarczy planety (odpowiednio -3,9 magnitudo i 11″) w przeciwieństwie do fazy, króra wyniesie 89% (tyle samo co faza Marsa). W przypadku Wenus będzie łatwiej ją zauważyć, głównie ze względu na prawie dwukrotnie większą średnicę kątową.
