25 maja Księżyc otrze się o ziemski półcień. Ze względu na niewielką fazę zjawiska, nie będzie ono widoczne. Warto jednak przeczytać kilka słów o okresowości zaćmień.

Zaćmienie rozpocznie się o 5:53:11 naszego czasu i zakończy o 6:26:56. Jego maksimum wypadnie o 6:11:07. Maksymalna faza wyniesie zaledwie 1,6 procent. Srebrny Glob przejdzie na północ od osi cienia Ziemi, a więc w półcieniu znajdzie się południowy skrawek naszego naturalnego satelity.

Półcień to obszar, do którego dociera część światła słonecznego. Znajdując się w półcieniu Ziemi, widzielibyśmy tarczę Słońca częściowo zasłoniętą przez naszą planetę. Ilość światła docierającego do półcienia jest dość duża i dlatego trudno dostrzec pociemnienie tarczy Księżyca, który w takim obszarze się znajdzie.

Zaćmienie półcieniowe staje się widoczne dopiero wtedy, gdy jego faza wynosi kilkadziesiąt procent i tarcza Księżyca znajdzie się blisko obszaru cienia (czyli miejsc, które są całkowicie zasłonięte przed światłem słonecznym).

W czasie zjawiska Księżyc będzie widoczny na Atlantyku, w Ameryce Południowej, większości Ameryki Północnej oraz w zachodniej Europie i zachodniej Afryce. Dla obserwatorów we wschodniej Europie (także w Polsce), w Azji i w Australii Srebrny Glob będzie znajdował się pod horyzontem.

Jest jednak w tym zjawisku coś ciekawego, coś co łączy się z mechaniką zjawisk zaćmieniowych.

Otóż zaćmienia Księżyca (także Słońca) są zjawiskami okresowymi. Po upływie 6585 dni i około 8 godzin (18 lat i 11 dni) powtarza się bardzo podobne zjawisko. Ten osiemnastoletni okres nosi nazwę sarosu. Zaćmienie z 25 maja 2013 otwiera nową serię 71 zaćmień Księżyca powtarzających się w taki sposób.

To oznacza, że zjawisko podobne do nadchodzącego zaćmienia półcieniowego powtórzy się 5 czerwca 2031 roku (będzie widoczne we wschodniej Azji, na Pacyfiku i w Australii, a jego faza wyniesie 13 procent), a następnie 15 czerwca 2049 roku (zobaczymy je także w Polsce, faza zaćmienia półcieniowego wyniesie 25 procent).

Zjawiska są podobne, zachodzą w tej samej części nieba, ale nie są identyczne. Powoli ewoluują. Przesuwając się o kolejne sarosy, 20 sierpnia 2157 roku po raz pierwszy natrafimy na częściowe zaćmienie cieniowe. Faza cieniowa wyniesie 4 procent, a w Polsce będzie widoczny koniec zjawiska.

Pierwsze całkowite zaćmienie Księżyca będzie mieć miejsce 29 kwietnia 2572 w czasie 32. zaćmienia tej serii. W Polsce będzie niewidoczne.

Zaćmienie o największej fazie zobaczymy 4 lipca 2680. Seria zaćmień całkowitych zakończy się 7 września 2788 roku, a częściowych zaćmień cieniowych – 8 lutego 3041. Kolejne zaćmienia będą już tylko zjawiskami półcieniowymi o coraz mniejszej fazie. Ostatnie z nich zdarzy się 30 czerwca 3275 roku.

Seria liczy 71 zjawisk. Zaczyna się od 8 półcieniowych, po których następują 23 częściowe i 12 zaćmień całkowitych. Następnie 15 kolejnych zaćmień częściowych i 13 półcieniowych.