Technika pozwalająca otrzymać obrazy obiektów niebieskich z bardzo dużą rozdzielczości, polegająca na łączeniu informacji świetlnej otrzymanej przez niezależne, dalekie od siebie teleskopy. Przy zachowaniu fazy łączonego światła, otrzymane widma nakładają się i sygnał ulega wzmocnieniu lub, jak w przypadku interferometrii wyciszeniowej, wygaszeniu.

Ze względu na obecność gęstej atmosfery, na powierzchni Ziemi technika interferometryczna najbardziej nadaje się do badania promieniowania radiowego.