O obiekcie:

Pod numerem 39 w katalogu Caldwella umieszczona została mgławica NGC 2392 oddalona od Ziemi o około 5 tysięcy lat świetlnych. Jest to mgławica planetarna, która zaczęła się formować, gdy 10 tysięcy lat temu umierająca gwiazda odrzuciła swoją zewnętrzną warstwę gazu i pyłu. Nastąpiło to po wyczerpaniu się paliwa w gwieździe, które napędzało fuzję jądrową wewnątrz gwiazdy.

Mgławicę NGC 2392 tworzą dwa dyski. Wewnętrzny, jaśniejszy i bardziej wyraźny, składa się z dwóch baniek gazu i pyłu, rozdmuchanych przez intensywny „wiatr” – strumień materii wyrzucany z bardzo dużą prędkością z centralnej gwiazdy. Bańki te mają eliptyczny kształt, który może być trudno dostrzegalny na zdjęciu, gdyż z tej perspektywy, jedna z baniek leży przed drugą, przesłaniając ją. Drugi, zewnętrzny dysk jest dużo bardziej subtelny i przypomina tęczówkę ludzkiego oka, choć dla astronomów podłużne struktury kojarzą się z ogonami komet. Przypuszcza się, że mogły one powstać w wyniku zderzenia się strumieni cząsteczek o różnych prędkościach.

Zdjęcie mgławicy NGC 2392 wykonane podczas ekspozycji 10 i 11 stycznia 2000 roku za pomocą kamery WFPC2 Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Zdjęcie powstało ze złożenia fotografii uchwyconych z wykorzystaniem filtrów: He II, O III, H-alpha i N II.

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: mgławica planetarna
  • Numer w katalogu NGC: 2392
  • Jasność obserwowalna: +9,1m
  • Gwiazdozbiór: Bliźnięta
  • Deklinacja: +20° 54′ 42″
  • Rektascensja: 7h 21m 19s
  • Rozmiar kątowy: 47″ x 43″

Jak obserwować?

Najlepszym okresem do obserwacji mgławicy NGC 2392 jest późna zima, kiedy to gwiazdozbiór Bliźniąt jest wysoko nad horyzontem. Przy dobrych warunkach obserwacyjnych, mgławicę można dostrzec w dużej lornetce, jednak będzie ona bardzo słaba i bardziej przypominająca gwiazdę. Bardziej wyraźną strukturę mgławicy można zaobserwować za pomocą teleskopów z 8-calowym lustrem lub większych.

Lokalizacja mgławicy NHC 2392 (C39) na niebie.

Autor

Avatar photo
Anna Wizerkaniuk

Absolwentka studiów magisterskich na kierunku Elektronika na Politechnice Wrocławskiej, członek Zarządu Klubu Astronomicznego Almukantarat, miłośniczka astronomii i książek