Obserwacje galaktyki spiralnej NGC 1637 wykonanych przez Teleskop Rentgenowski Chandra, ukazały gwałtowną, niespokojną naturę, która skrywa się za spokojnym obrazem optycznym. Przez okres 21 miesięcy gwiazda neutronowaczarna dziura produkowały błyski promieniowania X, które sprawiały, że galaktyka migotała jak choinka.

Kapryśne i zmienne zachowanie jest charakterystyczną cechą gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury, wokół której krąży gwiezdny towarzysz. Gaz zwiany z normalnej gwiazdy opada w kierunku bardziej zwartego towarzysza (gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury). W tym czasie jest kompresowany i podgrzewany przez pole grawitacyjne miliard razy silniejsze niż na powierzchni Słońca. W wyniku tego procesu generowane jest silne promieniowania rentgenowskie, wyzwalana w postaci błysków, które ustają równie szybko jak się pojawiają.

Widok jaki ukazuje się w promieniowaniu rentgenowskim stanowi duży kontrast z obrazem, jaki ukazuje teleskop optyczny. W promieniowaniu optycznym galaktyka jest statyczną spiralą świecącą światłem około pięciu miliardów gwiazd, wolno ewoluujących na przestrzeni milionów i miliardów lat.

Tą sielską scenę przerywa mniej więcej raz na sto lat wybuch supernowej, sygnalizujący śmierć gwiazdy, a w wielu wypadkach również powstanie gwiazdy neutronowej lub czarnej dziury. Wydarzenie takie miało miejsce w 1999 roku i było powodem rozpoczęcia obserwacji przez Chandrę.

Zdjęcie jest wynikiem nałożenia obrazu rentgenowskiego galaktyki spiralnej NGC 1637, uzyskanego przez Teleskop Chandra z obrazem optycznym uzyskanym przez obserwatorium Cerro Tololo Inter-American Observatory z Chile.

Na prezentowanych zdjęciach supernowa widoczna jest podczas 4 i 49 dnia obserwacji, na godzinie piątej, jako słabe źródło promieniowania tuż poniżej poświaty widocznej w centrum. Supernowa osłabła w przeciągu kilku miesięcy, a obserwacje Chandry kontynuowano podczas pięciu dalszych okazji, przy współpracy z Kosmicznym Teleskopem Hubble’a i Very Large Array. W wyniku współpracy otrzymano ważne długoterminowe informacje o galaktyce, w promieniowaniu radiowym, optycznym i rentgenowskim.

Szczególnie godne zainteresowania jest niezmiernie jasne (białe) źródło promieniowania X, które widoczne jest na wszystkich częściach zdjęcia na godzinie dziewiątej. Źródło to znajduje się w grupie masywnych gwiazd znajdującej się w jednym z zewnętrznych spiralnych ramion galaktyki. Jest to prawdopodobnie stosunkowo młoda gwiezdna czarna dziura (powstała w ciągu ostatniego miliona lat), która obecnie ściąga materię ze swojego towarzysza.

Autor

Anna Marszałek