Barwne, mgliste pozostałości po gwałtownej śmierci gwiazdy jarzą się jak sztuczne ognie na spektakularnym zdjęciu uchwyconym przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Pozostałości po supernowej, nazywane DEM L 190 lub LMC N49, znajdują się w Wielkim Obłoku Magellana – około 160 000 lat świetlnych od Ziemi – w gwiazdozbiorze Złotej Ryby.
Pozostałości po wybuchu supernowej w Wielkim Obłoku Magellana.
Materiały, które supernowa pozostawiła po sobie, staną się ostatecznie budulcem następnej generacji gwiazd w Wielkim Obłoku Magellana. Naukowcy uważają, że ta świecąca chmura materiału kryje szybko wirującą gwiazdę neutronową, która powstała, gdy jądro eksplodującej masywnej gwiazdy zapadło się pod ogromnym naciskiem własnej grawitacji. Masa tej gwiazdy neutronowej jest mniej więcej taka jak masa Słońca lub większa, ale jest ona skondensowana do powierzchni średniego miasta, obraca się raz na 8 sekund, a jej pole magnetyczne jest około kwadrylion razy silniejsze niż ziemska magnetosfera. Astronomowie odkryli tę gwiazdę neutronową w 1979 r., kiedy wygenerowała wysokoenergetyczny wybuch promieniowania gamma. Od tego czasu wyemitowała ona jeszcze kilka wybuchów tego promieniowania.
Nowy obraz został stworzony przy użyciu danych z dwóch oddzielnych badań DEM L 190. Celem pierwszego badania było sprawdzenie, w jaki sposób pozostałości po supernowych oddziałują z materią międzygwiazdową, a celem drugiego badania zbadanie kolejnej emisji promieniowania gamma ukrytego wewnątrz obłoku.
Korekta – Matylda Kołomyjec
