Słońce i gwiazdy miały istotny związek z różnorodnością twórczości antycznych budowniczych, którzy skonstruowali komnaty dla swoich zmarłych oraz wiele innych świątyń religijnych.

Tysiące neolitycznych grobowców porozrzucanych w całej Europie i Afryce około 10 tysięcy lat przed naszą erą było budowanych twarzą ku wschodzącemu Słońcu. Nie budząca kontrowersji ważność Słońca w wielu kulturach trzech państw, dwóch kontynentów i wysp morza śródziemnomorskiego pochodzi z jednej astronomicznej historii.

„Myślę, że wszystkie te kultury patrzyły na wschodzące Słońce jako na symbol nadziei. Struktury grobowców są inne w zależności od regionu, ale wzorzec orientacji jest ten sam” – powiedział Michael Hoskin, historyk astronomii, autor badań.

Hoskin jako historyk astronomii w Churchill College w Cambrige w Anglii uważa także, że pochodzące z Epoki Brązu sanktuarium znajdujące się na jednej z wysp u wybrzeży Hiszpanii służyło jako centrum lecznicze. Niestety brak jakiegokolwiek zapisu na tym regionie powoduje niemożliwość potwierdzenia tego przypuszczenia.

„Wiemy dokładnie gdzie znajdowały się sanktuaria lub centra zdrowia na podstawie znajdujących się tam posągów lub dużej ilości kości z poświęconych zwierząt, które dotrwały do dzisiaj. Sanktuaria mogły być zbudowane na podstawie konstelacji Centaura. W greckiej mitologii centaur Chiron nauczał boga medycyny” – powiedział Hoskin.

Hoskin przedstawił swoje badania 2 kwietnia na narodowym spotkaniu astronomów z Royal Astronomical Society w Anglii.

Według naukowców budowanie wejść neolitycznych grobowców w stronę wschodu Słońca jest niczym innym jak dowodem odgrywania istotnej roli przez Słońce w tych kulturach.

Space.com

Jeden z wielu neolitycznych grobowców porozrzucanych w Hiszpanii, Portugalii, Francji i Północnej Afryce. Wszystkie były budowane frontem ku wschodzącemu Słońcu.

„W badaniach takich jak te, gdzie jest dużo rodzajów grobowców szuka się ogólnych trendów. Nie tylko śmierć jest częścią tej historii, ale także Słońce.” – powiedział E.C. Krupp, archeoastronom i dyrektor Griffith Observatory w Los Angeles w Kalifornii.

Epoka neolityczna lub późna epoka kamienna datowane są pomiędzy 5 a 10 tysięcy lat przed naszą erą, gdy ludzie zaczęli tworzyć kulturę rolniczą, osiedlając się i rezygnując z koczowniczo – myśliwskiego trybu życia. Komunalne grobowce z tej ery są różnej konstrukcji. Do budowy niektórych zostały wykorzystane olbrzymie skały, do innych małe. Ale wszystkie miały wejście, przez które można było wnosić dodatkowe ciała.

Hoskin spędził 12 lat na katalogowaniu pozycji 2000 neolitycznych grobowców i poszukując zapisów 1000 innych we Francji, Portugalii, Hiszpanii i północnej Afryce. W większości z nich wejścia były wybudowane w stronę wschodzącego Słońca w jednym z dni roku.

W regionie Alenterejo w środkowej Portugalii każdy z 127 grobowców zmierzonych przez Hoskinsa jest zwrócony twarzą ku Słońcu zazwyczaj podczas jesieni i wczesnej zimy lub podczas przesilenia zimowego.

„Wszystkie dowody wskazują na powiązanie grobowców ze wschodem Słońca w momencie rozpoczęcia jego budowy, jest to dokładnie to samo, co zostało wykorzystane przy budowie kościołów chrześcijańskich. Kościoły chrześcijańskie były budowane frontem ku wschodzącemu Słońcu jako symbol zmartwychwstania Jezusa. Tak samo neolityczni ludzie widzieli w Słońcu symbol nadziei na życie po życiu” – powiedział Hoskin. „Jedynym wyjątkiem w budowie grobowców jest mała miejscowość Fontveille we Francji, gdzie monumenty były budowane frontem ku zachodzącemu Słońcu” – dodaje Hoskin.

W całkowicie osobnych badaniach Hoskin stwierdza, że znalazł kilka dowodów sugerujących, że świątynia wybudowana na hiszpańskiej wyspie Menocra około 1000 lat p.n.e. była centrum leczniczym i religijnym.

Space.com

Jedno z około 30 sanktuariów, pochodzących z epoki brązu na hiszpańskiej wyspie Menorca, badanych przez historyka astronomii Michaela Hoskinsa. Budowana frontem ku południu około 1 000 lat p.n.e. miały na widoku gwiazdozbiór centaura.

Według jego badań, pod koniec ery brązu zostało zbudowanych około 30 olbrzymich sanktuariów. Znalezione świątynie były budowane tak, aby mieć otwarty widok na ocean. Spowodowane to było tym, że na nocnym niebie widać w tym regionie Krzyż Południa i konstelacje Centaura. Jeżeli ich mitologia była podobna do greckiej, to najprawdopodobniej sanktuaria służyły jako centra lecznicze.

„Wiemy, że konstelacje widziane przez różnych ludzi na Bliskim Wschodzie i w basenie Morza Śródziemnomorskiego miały zazwyczaj wielki wpływ na ludzi. Nie wiemy zbyt dużo jak konstelacje oglądali ludzie z końca epoki brązu, ponieważ nie ma wzmianek na ten temat w literaturze” – powiedział Hoskin.

Teoria centrów leczniczych nie tylko wyjaśnia orientacje świątyń, ale także obecność spiżowych kopyt w ruinach, tak samo jak w Egipcie posągi niedźwiedzi i hieroglificzne inskrypcje mówiące: „Jestem bogiem medycyny„

Hoskin stwierdził, że „niebo widoczne obecnie z drzwi tych sanktuariów jest inne niż w tamtych czasach z powodu precesji osi ziemskiej„.

„Nawet gdyby istniał zapis piśmienny, byłoby trudno dokładnie powiedzieć do czego służyły te sanktuaria” – powiedział Krupp.