Kolejny tydzień lutego na niebie będzie zdominowany przez Ksieżyc, którego pełnia wypada w piątek 18 lutego. Wieczorem coraz gorzej widoczny jest Jowisz z Uranem. Nad ranem niezbyt dobre warunki widoczności Wenus. Z planet jedynie Saturn jest widoczny z każdym dniem coraz lepiej.
Para Jowisz – Uran chowa się pod horyzontem dość szybko, nieco ponad 4 godziny po zmierzchu. Przy czym Urana można obserwować jedynie przez około godzinę, między 18:30 a 19:30 (ponieważ najpierw trzeba poczekać, aż się ściemni, a potem planeta zachodzi), natomiast Jowisz przestaje być widoczny 45 minut później i można go obserwować mniej więcej pół godziny dłużej.
Odległość między planetami stale rośnie. Pod koniec tygodnia będzie wynosić 7°. Uran jest również coraz dalej od gwiazdy 20 Psc. Oddalił się już od niej na prawie 2,75 stopnia. Obie planety są już daleko od Ziemi, dlatego ich jasności i średnice kątowe będą się zmniejszać niewiele. Jasności planet utrzymają się na poziomie z zeszłego tygodnia. Jowisz świeci blaskiem -2,1 wielkości gwiazdowej, zaś Uran – 5,9 wielkości gwiazdowej. Tarcza Jowisza będzie miała wielkość 34″.
Również na obserwacje ksieżyców galileuoszych jest coraz mniej czasu. Przez najbliższe 7 dni będzie można zaobserwować następujące zjawiska:
- 14 II godz. 18:43 – wejście Europy na tarczę Jowisza,
- 14 II godz. 20:25 – wejście cienia Europy na tarczę Jowisza (tuż przed zachodem),
- 15 II godz. 17:27 – zejście Ganimedesa z tarczy Jowisza,
- 15 II godz. 17:58 – wejście cienia Ganimedesa na tarczę Jowisza,
- 16 II godz. 18:16 – wyjście Europy z cienia Jowisza (koniec zaćmienia),
- 18 II godz. 19:56 – wejście Io na tarczę Jowisza.
Mapka pokazuje położenie Księżyca i Saturna w trzecim tygodniu lutego 2011.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
W najbliższych dniach Księżyc będzie dominował na nocnym niebie, ponieważ w piątek 18 lutego osiągnie pełnię. Tej nocy Srebrny Glob będzie świecił na tle gwiazozbioru Sekstansu. Jednak jego gwiazdy składające się na tę konstelacje są tak słabe, że zginą w blasku Księżyca.
Jednak zanim Księżyc dojdzie do pełni, odwiedzi po drodze konstelacje Bliźniąt, Raka i Lwa, natomiast weekend zastanie naturalnego satelitę Ziemi w gwiazdozbiorze Panny. Tym razem również dojdzie do zakrycia gwiazdy Tejat Posterior (w poniedziałek 14 luteto; na mapce jest to gwiazda bliżej Księżyca w prawym górnym rogu), ale będziemy mieli pecha i w Europie do zakrycia dojdzie podczas dnia. O godzinie podanej na mapce Księżyc oddali się już od tej gwiazdy na prawie 3,5 stopnia (czyli 7 swoich średnic).
We wtorek 15 lutego Księżyc zbliży się do granicy gwiazdozbiorów Bliźniąt oraz Raka. Jego faza urośnie już do 91% (noc wcześniej miała około 84%), zaś znajdował się będzie kilka stopni na południe od najjaśniejszych gwiazd tej konstelacji: Kastora i Polluksa. Od pierwszej z gwiazd Księżyc będzie dzielił dystans około 12°, natomiast od drugiej – o 3° mniejszy.
Kolejnej nocy Księżyc przejdzie do gwiazdozbioru Raka, na tle którego znajduje sie słynna gromada otwarta gwiazd M44. W chwili pokazanej na mapce Księżyc będzie się znajdował niecałe 5° na południe od tej gromady gwiazd. Jednak jego duża faza 97% będzie utrudnieniem, a nie ułatwieniem do jej odnalezienia.
Ale warto zapamiętać, gdzie tej nocy będzie Księżyc (np,. oceniając jego odległość od Kastora i Polluksa oraz z drugiej strony od Regulusa) i spróbować odnaleźć M44 za kilka dni, jak Księżyc odsunie się od niej. Na ciemnym niebie jest ona widoczna gołym okiem jako mgiełka, zaś w lornetce rozpada się na pojedyncze gwiazdy.
W nocy z 17 na 18 lutego Srebrny Glob przejdzie na południe od Regulusa – najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Lwa przypominającej swoim wyglądem żelazko. Jak już wspomniałem tej nocy Księżyc będzie w pełni. Oznacza to, że znajdujące blisko niego gwiazdy słabo będą odcinać się od tła. Minimalną odległość od Regulusa Księżyc osiągnie w trakcie naszego dnia, natomiast 18 lutego nad ranem odległość ta będzie wynosić niecałe 7°.
W niedzielę 20 lutego i w przyszły poniedziałek 21 lutego Księżyc przejdzie blisko Saturna. Faza Księżyca zmniejszy się do 90% i już będzie świecił wyraźnie słabiej niż podczas pełni. 20 lutego wieczorem naturalny satelita Ziemi znajdował się będzie ponad 11° na zachód od szóstej planety Układu Słonecznego i jednocześnie 8,5 stopnia na południe od Porrimy – jednej z jaśniejszych gwiazd konstelacji Panny.
Sam Saturn wschodzi około godziny 21:00 i świeci blaskiem +0,5 magnitudo. Jego tarcza ma średnicę 19″. Maksymalna elongacja Tytana (tym razem zachodnia) wypada w tym tygodniu w środę 16 lutego.
Mapka pokazuje położenie Wenus w trzecim tygodniu lutego 2011.
Mapkę wykonano w GIMPie (http://www.gimp.org) na podstawie obrazków z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com).
Najjaśniejsza planeta na naszym niebie przemieści się na wschodni kraniec gwiazdozbioru Strzelca, tuż nad charakterystycznym łukiem trzech gwiazd π, ο i ξ Sagitarii. Do końca tygodnia jasność planety zmniejszy się do -4,1 wielkości gwiazdowej, tarcza Wenus zmniejszy się do 17″, natomiast faza urośnie do 68%. W momencie pokazanym na mapce Wenus będzie znajdowała się około 6° nad południowo-wschodnim widnokręgiem.
