9 lipca w opozycji względem Słońca znajdzie się planetoida Juno (3), a dobę później – Parthenope (11). Jasność obu tych obiektów to odpowiednio 9,7 i 9,1 magnitudo.
Załączona mapka przedstawia ruch obu planetoid wśród gwiazd pomiędzy 10 czerwca a 9 sierpnia 2004 roku. Juno przemierza Orła i Tarczę Sobieskiego, a Parthenope – Strzelca.
Warunki do obserwacji nie są dobre, szczególnie w przypadku drugiego z tych ciał, gdyż przebywa on na południowej półkuli nieba, około 20 stopni na południe od niebieskiego równika. Ich dostrzeżenie utrudniają też stosunkowo jasne letnie noce. Wytrwały i doświadczony obserwator może jednak na planetoidy “zapolować”.
8 lipca Juno znajdzie się około 10 minut kątowych od lambdy Orła (3,4 magnitudo). Gwiazda ta może być wykorzystana jako drogowskaz ułatwiający znalezienie planetoidy.
Juno to obiekt o rozmiarach około 123 kilometrów, odkryty w 1804 roku przez K. Hardinga. Jej orbita ma wielką półoś równą 2,67, a mimośród 0,258. Obiega Słońce z okresem 4,36 roku.
Parthenope ma około 162 km średnicy. Obiega Słońce raz na 3,84 roku, a jej odległość od gwiazdy zmienia się od 2,21 do 2,70 jednostki astronomicznej. Odkrył ją w 1850 roku A. de Gasparis.
jacek
tyle ciekawych rzeczy się na niebie dzieje — a pogoda pod psem 🙁
aż mi się takie stare góralskie powiedzenie przypomina:
“A u nas panocku deszce pszelotowe, miesiąc podada i pszeleci”
a może się wreszcie wypogodzi?:)
Michał M.
Pogoda kaprysi
> aż mi się takie stare góralskie powiedzenie przypomina:
> “A u nas panocku deszce pszelotowe, miesiąc podada i pszeleci”
A na obozie astronomicznym mawia się: “Pogoda była świetna, padało tylko dwa razy: Raz przez trzy dni, a raz przez jedenaście” 🙂