20 marca około 21:00 Księżyc znajdzie się 7 stopni od Saturna. 16 godzin później Słońce minie Urana. W międzyczasie rozpocznie się wiosna. A 27 marca przestawimy zegary na czas letni.

Złączenie Urana ze Słońcem to oczywiście czas, w którym planety nie da się obserwować. Na to by ją ujrzeć poczekamy jeszcze wiele tygodni, a najlepsze warunki do obserwacji panować będą latem i jesienią (opozycja wypada 26 września).

Do niezbyt ciasnego spotkania Saturna z Księżycem dojdzie na tle konstelacji Panny, około 15 stopni nad wschodnim widnokręgiem. Planeta i Srebrny Glob (w fazie bliskiej 100 procent, pełnia 19 marca o 19:10) wznosić się będą powoli ponad wschodni horyzont i górować nad nim około 45 minut po północy).

A wiosna (jak zawsze) rozpocznie się osiągnięciem przez Słońca Punktu Barana. W tym roku stanie się to 21 marca o godzinie 0:22. Dzień szybko się wydłuża (na skutek zjawiska refrakcji i znacznych rozmiarów kątowych Gwiazdy Dziennej już od kilku dni jest on dłuższy od nocy). Najdłużej Słońce przebywać będzie nad horyzontem w pierwszym dniu lata, 21 czerwca.

A tymczasem na półkuli południowej zaczyna się jesień.

Tarcza zegara równikowego, jednego z chronometrów słonecznych w Ogrodzie Botanicznym w Łodzi. Skala z otworami w kształcie cyfr równoległa jest do płaszczyzny równika niebieskiego. Wskazówka przecinająca cień (antycień?) oznaczającej godzinę liczby „14” znajduje się na kamieniu i skierowana jest równolegle do osi obrotu Ziemi.

27 marca o godzinie 2:00 przejdziemy na czas letni, przestawiając zegary na godzinę 3:00. Dzięki temu Słońce będzie później wschodzić i później zachodzić. Do czasu zimowego wrócimy w ostatnią niedzielę października, 30 października.