Punkty orbity eliptycznej, w których obiekt niebieski osiąga największą (apocentrum) i najmniejszą (perycentrum) odległość od orbitowanego ciała. Według teorii Ptolemeusza, apsydy miały zachowywać stały kierunek w przestrzeni. Planety znajdowały się więc w apsydach zawsze w tych samych punktach sfery niebieskiej

Kopernik wyznaczył na nowo elementy orbit planetarnych na podstawie własnych obserwacji z lat 1512-29, odkrywając (porównując z obserwacjami starożytnymi) fakt przemieszczania się apsyd planet górnych. Oto podane w V księdze De revolutionibus zmiany położenia ich apsyd przez stu lat (w nawiasach wartości dokładne): Saturn +1o (+0o,6), Jowisz +0o,3 (+0o,2), Mars +0o,8 (+0o,4).

Autor

Karol Langner