Pomarańczowo – czerwona gwiazda. Widmo tych gwiazd zdominowane jest przez linie H i K wapna oraz linie neutralnego żelaza, tytanu, cyjanu (CN) i dwutlenku tytanu (TiO) znajdującego się w chłodniejszej części widma. Większość gwiazd typu K znajduję się pomiędzy rozmiarami i temperaturami gwiazd typu M (czerwone karły) i typu G (gwiazdy podobne do Słońca). Ich masy znajdują się w przedziale od 0,5 do 0,8 mas Słońca, temperaturach z zakresu od 3900 do 5200 K i jasności 0,1 do 0,4 jasności Słońca.

Najbliższe nam przykłady tego typu gwiazd to Epsilon Indi, Epsilon Eridani i Tau Ceti (dwie ostatnie gwiazdy były na celu projektu OZMA). Gwiazdy tego typu znajdujące się w odległości kilku lat świetlnych od Ziemi znajdują się na liście gwiazd podejrzanych o planety, na których może istnieć życie i znajdują się na celowniku programów SETI. Giganty typu K są zazwyczaj od 100 do 400 K zimniejsze, mają jasność 60 do 300 jasności Słońca i masy od 1,1 do 1,2 mas Słońca. Przykładami takich gwiazd są: Arcturus (K1), Aldebaran (K5) i Pollux.

Autor

Wojciech Lizakowski