System 66 satelitów telekomunikacyjnych rozmieszczonych na orbitach okołoziemskich, umożliwiających przesyłanie danych przez przenośne urządzenia na całym świecie. System Iridium pierwotnie miał się składać z 77 satelitów (tyle wynosi liczba atomowa pierwiastku iridium). Pierwsza wersja systemu zaczęła działać już w 1983 roku, ale firma zbankrutowała w 1999. Reaktywacja programu nastąpiła w roku 2001, za inicjatywą grupy prywatnych inwestorów, pod nazwą Iridium Satellite LLC.

Podczas gdy normalna jasność satelitów Iridium waha się wokół +6 magnitudo, co jakiś czas mogą zabłysnąć do jasności około +8 magnitudo (30 razy jaśniej niż Wenus). Błyski te – zwane flarami – trwają od 5 do 20 sekund, aż satelita znów stanie się niewidoczny dla ludzkiego oka. Flary są efektem systemu anten MMA (Main Mission Antenna). Każda z tych anten ma 88 cm szerokości, 86 cm długości, i 4 cm grubości; pokryte są warstwą silnie odbijającego aluminium i dodatkowo powleczone teflonem dla lepszej ochrony przed zmianami temperatury. Można łatwo przewidzieć gdzie i kiedy można obserwować flary – do tego celu można wykorzystać takie programy jak SkyMap (warto też zajrzeć na stronę Heavens-Above).