Nowa karłowata
Ciasne układy podwójne, składające się z gwiazdy pokroju Słońca oraz białego karła, ściągającego od niej materię. Wybuch następuje w wyniku niestabilności w dyskach materii otaczającej białego karła. Zachowanie …
Ciasne układy podwójne, składające się z gwiazdy pokroju Słońca oraz białego karła, ściągającego od niej materię. Wybuch następuje w wyniku niestabilności w dyskach materii otaczającej białego karła. Zachowanie …
Ciasny układ podwójny składający się z białego karła i często czerwonego olbrzyma, z którego następuje przepływ materii w kierunku mniejszego towarzysza; wybuch termojądrowy gromadzonej materii prowadzi …
Najliczniejsza grupa gwiazd zmiennych pulsujących, charakteryzujące się dużymi zmianami jasności i długimi okresami; oznaczone jako M. Obecnie znamy ponad 5000 zmiennych typu M. Amplitudy ich zmian przekraczają niekiedy 10 wielkości …
Pulsujące jasne olbrzymy i nadolbrzymy, przeważnie typów widmowych F i G, o okresach pulsacji w od 1 do około 60 dni; wyróżniamy dwa typy cefeid: typu delta Cephei i typu W Virginis. Cefeidy typu delta …
Gwiazda zmienna, której źródłem zmienności są okresowe pulsacje zewnętrznych warstw atmosfery. W wyniku pulsacji cyklicznej zmianie ulega promień i temperatura fotosfery gwiazdy, dając w efekcie obserwowane zmiany …
Jednostka miary odległości na morzu równa 6080 stopom, czyli 1852,8 metrom; nie należy mylić z milą statutową.
Układ współrzędnych sferycznych służący do określania kierunków do ciał niebieskich na sferze niebieskiej. Układ współrzędnych astronomicznych jest określony, analogicznie do współrzędnych geograficznych, wyborem …
Twór geometryczny – sfera o dowolnym promieniu, w środku której znajduje się obserwator; pojęcie pomocne w określaniu kierunków do ciał niebieskich na niebie. Położenie ciała niebieskiego na sferze …
Układ współrzędnych astronomicznych, w którym płaszczyzną podstawową jest płaszczyzna lokalnego horyzontu dla obserwatora, a kierunkiem podstawowym to południe. Współrzędne horyzontalne to azymut i wysokość.
Kąt między styczną do południka przechodzącego przez punkt odniesienia A a styczną do linii geodezyjnej AB (B oznacza punkt, dla którego określamy azymut). Azymut geodezyjny jest liczony od północnej części …