Gwiazdozbiór Malarza leży na południowym niebie i przedstawia sztalugę malarską. Gwiazdozbiór nie jest związany z żadnym mitem. Został wprowadzony przez francuskiego astronoma Nicolasa Louisa de Lacaille w XVIII wieku. Jego wczesna nazwa, Equuleus Pictoris, z łaciny Sztaluga Malarza, została później skrócona do obecnej (w łacinie Pictor) w 1845 przez angielskiego astronoma Francisa Baily’a, na sugestię angielskiego astronoma i matematyka Johna Herschela.
Wczesne przedstawienie gwiazdozbioru Piktora, znane po raz pierwszy jako le Chevalet et la Palette – 1756 r. – Nicolas LaCaille
Konstelacja sąsiaduje z Rylcem, Rufą, Gołębiem, Złotą Rybą, Rybą Latającą oraz Kilem. Zawiera trzy gwiazdy ze znanymi planetami i nie posiada żadnych obiektów Messiera. Najjaśniejszą gwiazdą w konstelacji jest Alpha Pictoris, o magnitudo 3,3. Z konstelacją nie są związane żadne roje meteorów.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Malarza w otoczeniu sąsiednich konstelacji.
Gwiazdozbiór nie posiada gromad ani mgławic, a jedynie małe galaktyki NGC 1705 i NGC 1803. Galaktyka eliptyczna NGC 1705 zawiera radioźródło galaktyczne Pictor A, w którego centrum znajduje się czarna dziura, emitująca dżety na odległość aż 800 tysięcy lat świetlnych.
Zdjęcie pokazujące spektakularny dżet i przeciwdżet wydobywający się z centrum galaktyki Pictor A.
Korekta – Matylda Kołomyjec
