Woźnica to znana już w starożytności konstelacja północnego nieba. Zawiera Kapellę, szóstą najjaśniejszą gwiazdę na niebie. Jest to również miejsce galaktycznego antycentrum, punktu na niebie naprzeciwko centrum Drogi Mlecznej, które znajduje się w gwiazdozbiorze Strzelca. Woźnica to wyraźny, łatwy do odnalezienia gwiazdozbiór, sąsiaduje z Żyrafą, Bliźniętami, Rysiem, PerseuszemBykiem

Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Woźnicy w towarzystwie otaczających go konstelacji.

Jest wiele mitów związanych z tą konstelacją. W mitologii Auriga jest najczęściej utożsamiany z Erichtoniosem, królem Aten i synem boga ognia Hefajstosa. Erichthonios został wychowany przez boginię Atenę, która nauczyła go wielu nowych dla ludzi umiejętności. Między innymi jako pierwszy oswoił i zaprzągł cztery konie do rydwanu, naśladując rydwan boga Słońca. Zeus był pod wrażeniem i później umieścił go wśród gwiazd. Jeden z mitów wskazuje, że trzymana przez Woźnicę koza to Amalteja, której mlekiem był karmiony mały Zeus. W innym micie gwiazdozbiór reprezentuje samego Hefajstosa. Według kolejnej interpretacji konstelacja przedstawia Faetona, syna greckiego boga Słońca, Heliosa. Helios wyjeżdżał codziennie swym ognistym powozem na niebo, aby dostarczyć światło Ziemi. Nad ciągnącymi rydwan dzikimi rumakami nie był w stanie zapanować nikt oprócz niego. Nie potrafił tego nawet Featon, który mimo próśb i przestróg ojca wybrał się na przejażdżkę. Rumaki poniosły powóz, pozostawiając za sobą świecącą smugę – Drogę Mleczną.

Powyższa ilustracja pochodzi z dzieła Jana Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wyobrażenie Woźnicy na tle gwiazd tworzących jego konstelację.

Woźnica zawiera wiele interesujących obiektów głębokiego nieba, w tym trzy obiekty Messiera, trzy bliźniacze gromady otwarte M36 (NGC 1960), M37 (NGC 2099) oraz M38 (NGC 1912). Interesujący widok przedstawia Mgławica Płonąca Gwiazda (IC 405); jej liliowy odcień docierający do Ziemi jest efektem emisji światła z jednej z gwiazd konstelacji.

Mgławica Płonąca Gwiazda (IC 405)

Z konstelacją są związanie trzy deszcze meteorów. W gwiazdozbiorze od 25 sierpnia do 6 września można podziwiać meteory pochodzące z roju Aurygidy, z maksimum przypadającym pierwszego września. Między 11 grudnia a 21 stycznia można obserwować Zeta Aurygidy, których maksimum przypada 31 grudnia. Kolejny rój pojawiający się w tej konstelacji to rój Delta Aurygidy, który można obserwować od 22 września do 23 października, z maksimum przypadającym w dniach 6 -15 października.

Autor

Avatar photo
Natalia Kowalczyk

Redaktork Naczelna Portalu Astronomicznego AstroNET. Studentka pierwszego roku Computer Physics na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.