Tydzień, w którym kończą się wakacje, a zaczyna nowy rok szkolny będzie się odznaczał ciemnymi nocami pomimo tego, że do niedzieli 4 września Księżyc osiągnie I kwadrę. Będzie on jednak zachodził jeszcze na jasnym niebie, przez niekorzystne nachylenie
Kometa Garradda świeci obecnie z jasnością +8 wielkości gwiazdowych i przebywa na pograniczu gwiazdozbiorów Strzały i Liska: na początku tygodnia będzie jeszcze w Strzale, potem na kilka dni odwiedzi Liska, ale jeszcze przed niedzielą 4 września wróci do Strzały. Kometa góruje około godz. 21:30 na wysokości prawie 60° nad horyzontem, ale jest widoczna praktycznie przez całą noc: wschodzi wczesnym popołudniem a zachodzi niewiele przed wschodem Słońca.
I właśnie okres, w którym kometa odwiedzi konstelację Liska (od 31 sierpnia do 4 września) będzie najatrakcyjniejszy dla obserwatorów i fotografów tej komety: w nocy z piątku 2 września na sobotę 3 września kometa Garradda zbliży się do znanej gromady otwartej gwiazd Wieszaka. 3 IX, około godziny 4:00, a więc tuż przed zachodem komety, odległość między nią a gwiazdą 4 Vulpeculae (czyli gwiazdą ze szczytu haka w Wieszaku) wyniesie zaledwie 9 minut kątowych – podobnie, jak to było podczas zbliżenia tej komety z gromadą M71 w zeszłym tygodniu.
Na coraz bardziej wieczorne niebo przechodzi Jowisz. Największa planeta Układu Słonecznego wschodzi mniej więcej wtedy, gdy góruje kometa Garradda, a swoje najwyższe położenie nad horyzontem osiąga niezbyt długo przed świtem. Jowisz jest widoczny coraz lepiej: jego jasność pod koniec tygodnia wzrośnie do -2,7 magnitudo, a średnica kątowa jego tarczy osiągnie 45″. Jak już pisałem tydzień temu w nocy z wtorku 30 sierpnia na środę 31 sierpnia Jowisz będzie nieruchomy w rektascensji, zmieniając tym samym swój ruch z prostego na wsteczny, wchodząc tym samym w okres około opozycji.
W układzie księżyców galileuszowych Jowisza będzie można dostrzec następujące zjawiska:
- 29 sierpnia, godz. 1:11 – wejście cienia Io na tarczę planety,
- 29 sierpnia, godz. 2:25 – wejście Io na tarczę planety,
- 29 sierpnia, godz. 3:20 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
- 29 sierpnia, godz. 4:32 – zejście Io z tarczy Jowisza.
- 29 sierpnia, godz. 22:29 – wejście Io w cień planety (początek zaćmienia),
- 30 sierpnia, godz. 1:54 – wyjście Io zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia),
- 30 sierpnia, godz. 21:48 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza,
- 30 sierpnia, godz. 22:59 – zejście Io z tarczy Jowisza,
- 31 sierpnia, godz. 3:47 – wejście Europy w cień Jowisza (początek zaćmienia),
- 31 sierpnia, godz. 23:41 – wyjście Ganimedesa z cienia planety (koniec zaćmienia),
- 1 września, godz. 2:57 – wejście Ganimedesa za tarczę planety (początek zakrycia),
- 1 września, godz. 4:20 – wyjście Ganimedesa zza tarczy planety (koniec zakrycia),
- 1 września, godz. 22:59 – wejście cienia Europy na tarczę Jowisza,
- 2 września, godz. 1:28 – zejście cienia Europy z tarczy oraz wejście Europy na tarczę Jowisza,
- 2 września, godz. 3:48 – zejście Europy z tarczy Jowisza,
- 2 września wieczorem Kalisto przechodzi na południe od tarczy Jowisza,
- 3 września, godz. 21:55 – wyjście Europy zza tarczę planety (koniec zakrycia),
- 5 września, godz. 3:05 – wejście cienia Io na tarczę planety,
- 5 września, godz. 4:14 – wejście Io na tarczę planety,
- 5 września, godz. 5:14 – zejście cienia Io z tarczy Jowisza.
Mars wschodzi już 4 godziny po Jowiszu, a jest odległy od niego o prawie 70°. Czerwona Planeta kontynuuje podróż przez gwiazdozbiór Bliźniąt i w czwartek 1 września minie gwiazdę Wasat (δ Geminorum) w odległości jednego stopnia. Warunki widoczności Marsa poprawiły di niewiele: planeta wciąż świeci z jasnością +1,4 wielkości gwiazdowej, a średnica jego tarczy wynosi 4,7 sekundy kątowej.
Nad samym ranem można próbować odnaleźć Merkurego. W sobotę 3 września planeta osiągnie swoją maksymalną elongacje kątową od Słońca 18°. Będzie wtedy wschodzić ponad półtora godziny przed świtem. Warunki obserwacyjne Merkurego przedstawia poniższa tabela:
Data | Jasność [mag] | Średnica kątowa [“] | Faza [%] | Wysokość [°] |
---|---|---|---|---|
29 VIII | 0,9 | 8,5 | 24 | 5,5 |
30 VIII | 0,6 | 8,2 | 28 | 5,9 |
31 VIII | 0,4 | 8,0 | 32 | 6,8 |
1 IX | 0,2 | 7,7 | 36 | 7,2 |
2 IX | 0,0 | 7,5 | 40 | 7,6 |
3 IX | -0,2 | 7,3 | 44 | 7,8 |
4 IX | -0,3 | 7,1 | 49 | 7,9 |
W samej końcówce tygodnia wreszcie zaczyna być widoczny Księżyc. W związku z marnym nachyleniem ekliptyki do horyzontu w sierpniowe wieczory początkowo Księżyc zachodzi tuż po Słońcu, ale z każdym dniem jego warunki widoczności coraz bardziej się poprawiają, co nie znaczy, że są dobre, gdyż naturalny satelita Ziemi będzie się trzymał blisko horyzontu.
Ze spotkań Księżyca z gwiazdami warto odnotować zbliżenie do Antaresa w niedzielę 4 września. Wieczorem faza Księżyca wynosić będzie 50% (I kwadra), a świecić będzie nieco ponad 3° na północny zachód od Antaresa, czyli najjaśniejszej gwiazdy konstelacji Skorpiona.
remi
Kometa Garradda — A ja ją widziałem 😀 Wyglądała jak mgławica, tylko ogona nie miała 🙁 Ale pierwszy raz w życiu widziałem kometę 🙂
remi
Warkocz — Właściwie, jak się tak dłużej przypatrzeć, to można kątem oka zobaczyć coś przypominającego warkocz. Przynajmniej mam nadzieję, że to nie wyobraźnia 😀 Ale naprawdę świetny widok koło wieszaka – i łatwo znaleźć 😀 Polecam!