Akcelerator liniowy wytwarzający strumień jonów o energiach kinetycznych kilku megaelektronowoltów (MeV). W akcelertorze can de Graaffa jony uzyskują energię dzięki przyspieszaniu w silnym polu elektrostatycznym, którego źródłem jest ładunek elektryczny zgromadzony na metalowej kopule. Ta wysokonapięciowa elektroda ładowana jest przy pomocy transportera ładunku, pokrytego gumą pasa. Taki typ generatora elektrostatycznego nazywany jest generatorem Van de Graffa i stąd bierze się też nazwa akceleratora.

Ze względu na konstrukcje generatora, wyróżnia się powietrzne i ciśnieniowe akceleratory van de Graaffa. Maksymalne energie osiągane w akceleratorach tego typu są rzędu 10 MeV. Wyższe energie w przypadku przyspieszania jonów możliwe jest w akceleratorach Van de Graaffa typu tandem. Uzyskuje się je zmieniając w trakcie przyspieszania znak ładunku jonów. W Polsce działa kilka akceleratorów van de Graaffa, m.in. w Instytucie Prolemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana w Warszawie.