Gwiazda zmienna wybuchowa oznaczona jako RCB, charakteryzująca się sporadycznymi (co kilka lat) i nieregularnymi osłabieniami w jasności. Zmienność tych gwiazd jest wielce osobliwa i charakteryzuje się tym, że przez dłuższy czas (rzędu kilku lat) ich jasność pozostaje prawie stała. Co jakiś czas obserwujemy znaczne osłabienia jasności, o 1-9 wielkości gwiazdowych. Te głębokie minima jasności pojawiają się nieregularnie, a czas ich trwania zawiera się w przedziale od tygodni do ponad roku. W czasie minimum gwiazdy te mają widma typowe dla gwiazd węglowych, czyli typów widmowych R lub C.

Gwizdy tego typu są nadolbrzymami bliskie końcom swojej ewolucji, o typach widmowych od F do K, ubogie w wodór i obfite w hel i węgiel.

Przyczyną osłabienia jasności jest najprawdopodobniej wyrzucanie przez gwiazdę obłoków materii bogatej w związki węgla, wyprodukowanej w głębszych warstwach. Obłoki te, wyrzucane z gwiazdy trafiają do obszarów o niższej temperaturze i krystalizują się, tworząc grafit, który wygasza światło gwiazdy. Po rozproszeniu się obłoków gwiazda powraca do poprzedniej, nominalnej jasności.

U gwiazd tego typu obserwuje się też pulsacje o okresie od 30 do 100 dni i amplitudzie nieprzekraczającej kilka dziesiątych wielkości gwiazdowej. Sama R Coronae Borealis wykazuje pulsacje o okresie 44 dni.

Gwiazdy typu R Coronae Borealis są bardzo nieliczną grupą zmiennych. Mimo że to nadolbrzymy o dużej jasności absolutnej, to dotychczas znamy zaledwie kilkadziesiąt gwiazd tego typu. Najjaśniejszymi przedstawicielami są R Coronae Borealis oraz RY Sagittarii.