Zawierająca dużo pyłu spiralna galaktyka prześlizgująca się w pobliżu większej i jasnej galaktyki NGC 1275. Na zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a widzimy ją z kierunku płaszczyzny jej dysku.

Autorem fotografii jest urządzenie Wide Field Planetary Camera 2 (WFPC2). Widać na nich ślady spiralnej struktury, a obok nich pasma pyłu i jasnoniebieskie obszary, które są sygnałem narodzin nowych gwiazd. Szczegółowe obserwacje NGC 1275 pokazują, że pył należy do galaktyki spiralnej, która widoczna jest na pierwszym planie i ustawiona jest płaszczyzną dysku w naszym kierunku. Druga z galaktyk, leżąca za pierwszą, jest natomiast wielka galaktyką eliptyczną z osobliwą struktura spiralną w centrum. Uważa się, że obie galaktyki zderzają się z prędkością około 10 milionów kilometrów na godzinę.

NGC 1275 leży około 235 milionów lat świetlnych od nas w Gromadzie Perseusza. Jest silnym źródłem promieniowania radiowego i rentgenowskiego. Kolizje galaktyk powodują, że gaz i pył znajdujący się w jasnej galaktyce zaczyna opadać w kierunku jej centrum. Promieniowanie X i fale radiowe sugerują, że w środku tego obiektu znajduje się potężna czarna dziura.

Galaktyka NGC 1275 posiada też intrygujące włókniste struktury o tak dużych rozmiarach, że nie zmieściły się na zdjęciu wykonanym przez HST. To typowa cecha jasnych galaktyk znajdujących się w gromadach. Inne obserwacje wskazują na istnienie silnych oddziaływań pomiędzy przedstawianymi dwoma galaktykami i prawdopodobnie kilkoma mniejszymi. W wyniku tych oddziaływań rodzą się nowe gwiazdy i gromady gwiazd. Mimo, że są one nieco podobne do gromad kulistych znajdujących się w Drodze Mlecznej, to jednak gromady w NGC 1275 są znacznie młodsze i składają się ze 100 tysięcy do miliona gwiazd.