O obiekcie:

Obiekt oznaczany w katalogu Messiera jako M29 jest gromadą otwartą, znajdującą się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Została ona odkryta 29 lipca 1764 przez Charlesa Messiera. Oddalona od Ziemi o 4000 lat świetlnych, zbliża się do nas z prędkością 28 km/s. Jej wiek został oszacowany na 10 milionów lat, natomiast rzeczywisty rozmiar na ok. 11 lat świetlnych.

M29 jest gromadą bez wyraźnej koncentracji gwiazd, rozproszoną. Zawiera gwiazdy o zróżnicowanej jasności, spośród których sześć jest jaśniejszych niż 9,5^m. Całkowita jasność gromady świadczy o tym, że nie dostrzeżemy jej gołym okiem. W pewnym stopniu przyczynia się do tego fakt, że jest ona przysłonięta pyłem kosmicznym, więc docierające do nas światło jest blokowane przez pozostałości materiału, z którego tworzyły się gwiazdy.

Obszar nieba, w którym znajduje się M29, jest jasny i bogaty w gwiazdy – przebiega tamtędy wstęga Drogi Mlecznej. Ze względu na tak jasne tło można mieć trudności w odnalezieniu tego obiektu. William Herschel obserwując M29 w 1794 roku uznał, że takie skupisko kilku niezbyt jasnych gwiazd w tej części nieboskłonu nie jest niczym wyjątkowym. Dla pasjonatów obserwacji nocnego nieba poszukiwania gromady M29 pośród licznych gwiazd Drogi Mlecznej mogą jednak okazać się ciekawym wyzwaniem, a jej odnalezienie przynieść dużą satysfakcję.

Wikisky

Przed rozpoczęciem poszukiwań M29 na nocnym niebie warto zapamiętać kształt, jaki tworzą jej najjaśniejsze gwiazdy.

Podstawowe informacje:

• Typ obiektu: gromada otwarta
• Inne oznaczenia: NGC 6913
• Jasność obserwowana: 7,1^m
• Gwiazdozbiór: Łabędź (Cygnus)
• Rozmiar kątowy: 7′
• Rektascensja: 20^h 23^m56^s
• Deklinacja: -38° 31′

Jak i kiedy obserwować?

Obserwacje gromady M29 można prowadzić lornetką, a najlepiej niewielkim teleskopem. Najbardziej korzystnym czasem do obserwacji jest okres od wiosny do jesieni. M29 znajduje się w pobliżu charakterystycznej gwiazdy Sadr, będącej przecięciem „Krzyża Północy”. Aby rozpoznać gromadę w tak jasnym obszarze nieba, warto przed obserwacjami spojrzeć na jej zdjęcia i zwrócić uwagę na rozmieszczenie najjaśniejszych gwiazd. Cztery z nich układają się w kształt zbliżony do prostokąta, a nad jednym z jego rogów następne trzy tworzą trójkąt równoramienny.

IAU and Sky & Telescope magazine (Roger Sinnott & Rick Fienberg)