Zdjęcie w tle: NASA

O obiekcie:

M17 jest to obszar H II, obłok świecącego gazu i plazmy o rozmiarach nawet kilkuset lat świetlnych, w którym bardzo szybko i często rodzą się nowe gwiazdy. Jest to jedna z najmasywniejszych (800 mas Słońca) mgławic gwiazdotwórczych Drogi Mlecznej, znajduje się około 5 do 6 tys. lat świetlnych od Ziemi. Mgławica M17 znajduje się w Ramieniu Strzelca, jednym z większych ramion spiralnych Drogi Mlecznej. Prawdopodobnie jest częścią gigantycznej chmury gazów tak samo jak M16, Mgławica Orzeł. Mgławica Omega ma podobny kształt do Mgławicy Orion (M42), ale jest znacznie bogatsza w materiał gwiazdotwórczy.

Prawdopodobnie wewnątrz M17 znajduje się około 800 obiektów typu widmowego O, wielkich błękitnych gwiazd, których temperatura przekracza 30 tys. Kelwinów. Oprócz nich znaleziono około 100 gwiazd typu widmowego B9, gwiazd o jasności absolutnej około 3,3 m. Nie są one dobrze z Ziemi, zakrywają je obłoki gazu i pyłu. Nawet 35 najjaśniejszych obiektów jest zaciemnionych przez otaczającą mgławicę.

Zdjęcie Mgławicy Omega wykonane przez Wide Field Imager

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: obszar H II
  • Numer w katalogu NGC: NGC 6618
  • Jasność: 6,0
  • Gwiazdozbiór: Strzelec
  • Deklinacja: -16°10’36”
  • Rektascensja: 18h 20m 26s
  • Rozmiar kątowy: 11′ x 11′

Jak obserwować:

Obiekt M17 można łatwo zlokalizować, znajduje się mniej więcej 3° powyżej M18, gromady otwartej również należącej do katalogu Messiera. Obydwa obiekty leżą mniej więcej w połowie odległości między gwizdami Strzelca i Węża: δ (Sgr) i η (Ser).

Mgławica Omega jest widoczna gołym okiem w średnich szerokościach geograficznych, przy bardzo dobrych warunkach pogodowych i ciemnym niebie. Dobrze obserwuje się ją lornetką, choć leży w tym samym polu widzenia co obiekty M16 i M18.  Najlepszą porą na obserwacje M17 są miesiące letnie, kiedy gwiazdozbiór Wodnika unosi się nad południowym horyzontem.

Położenie M17 na niebie

Autor

Avatar photo
Krystyna Syty

Studiuję chemię i fizykę w kolegium MISMaP na Uniwersytecie Warszawskim. Naukowo szczególnie ciekawi mnie elektrochemia i ziemskie pole magnetyczne. Interesuję się uczeniem i popularyzacją nauk ścisłych wśród dzieci i młodzieży. W redakcji swoją przygodę zaczęłam od serii Śladami Messiera i Przygotowania do Olimpiady Astronomicznej. Byłam Zastępcą Redaktora Naczelnego w latach 2021-2022, od tego roku jestem Członkiem Zarządu Klubu Astronomicznego Almukantarat.