Zdjęcie w tle: NASA

O obiekcie:

Mgławica Hantle jest mgławicą planetarną oddaloną od Ziemi o 1360 lat świetlnych. Mgławice planetarne to obłoki gazu i pyłu, które powstają w wyniku odrzucenia warstw zewnętrznych przez gwiazdę, pod koniec jej życia. Szacowany wiek M27 to 14 600 lat i rozszerza się ona w tempie 2,3′ na 100 lat.

Centralna gwiazda Mgławicy Hantle to biały karzeł o jasności 13,5 mag. Promień tej gwiazdy to 0.055 promienia Słońca, co czyni go największym znanym białym karłem. Jego masa to 0.56 masy Słońca, a szacowana temperatura to około 85 000 K. Prawdopodobnie wokół niego krąży słaba żółta gwiazda o jasności około 17 mag. Gwiazda centralna mgławicy emituje promieniowanie głównie w niewidzialnej części widma, mgławica pochłania to promieniowanie i emituje je w świetle widzialnym. Dlatego choć obie gwiazdy mgławicy mają małą jasność absolutną to jasność absolutna samej mgławicy jest 100 razy większa niż jasność absolutna Słońca.

Zdjęcie Mgławicy Hantle wykonane przez FORS1 z pomocą wąskopasmowych filtrów interferencyjnych

Podstawowe informacje:

  • Typ obiektu: Mgławica Planetarna
  • Numer w katalogu NGC: NGC 6853
  • Jasność: 7,5 m
  • Gwiazdozbiór: Lisek
  • Deklinacja:  +22°43’16,09”
  • Rektascensja: 19h 59m 36,340s
  • Rozmiar kątowy: 8′ x 5′,6

Jaki i kiedy obserwować?

M27 znajduje się w jednej czwartej odległości między dwiema gwiazdami trójkąta letniego Altairem w Orle i Deneb w Łabędziu:  α (Aql) i α (Cyg). Można ją łatwo znaleźć, gdyż znajduje się o około 6° na północ od grota Strzały: γ (Sge).

Mgławice Hantle łatwo obserwuje się przez małe teleskopy i jest słabo widoczna przez duże lornetki. Jej kształt hantli jest bardzo charakterystyczny i jest to wdzięczny obiekt do astrofotografii. Jest to najłatwiejsza do obserwacji mgławica planetarna na niebie i druga co do jasności po Mgławicy Ślimak w Wodniku (jasność 7.3). Najłatwiej obserwować M27 w miesiącach letnich, zwłaszcza w lipcu i sierpniu, kiedy Trójkąt Letni jest najlepiej widoczny.

Autor

Avatar photo
Krystyna Syty

Studiuję chemię i fizykę w kolegium MISMaP na Uniwersytecie Warszawskim. Naukowo szczególnie ciekawi mnie elektrochemia i ziemskie pole magnetyczne. Interesuję się uczeniem i popularyzacją nauk ścisłych wśród dzieci i młodzieży. W redakcji swoją przygodę zaczęłam od serii Śladami Messiera i Przygotowania do Olimpiady Astronomicznej. Byłam Zastępcą Redaktora Naczelnego w latach 2021-2022, od tego roku jestem Członkiem Zarządu Klubu Astronomicznego Almukantarat.