Popularna nazwa teorii grawitacji opublikowanej przez Alberta Einsteina w 1915 roku, zgodnie z którą siła grawitacji wynika z lokalnej zniekształceń czasoprzestrzeni. Podstawową ideą teorii względności jest to, że nie możemy mówić o wielkościach fizycznych, takich jak prędkość czy przyspieszenie nie określając wcześniej układu odniesienia. Ten układ odniesienia należy definiować przez wybór pewnego ciała fizycznego, z którym jest on związany, ponieważ wszelki ruch określa się i mierzy względem innych ciał fizycznych. Zatem lokalne układy odniesienia można definiować jedynie dla skończonych okresów i dla ograniczonych obszarów w przestrzeni.

Einstein modelował czasoprzestrzeń za pomocą czterowymiarowej, pseudo-riemannowskiej rozmaitości, a jego równanie pola mówi, że krzywizna rozmaitości w punkcie jest bezpośrednio związana z tensorem napięć-energii. Tensor napięć-energii jest miarą gęstości materii i energii w tym punkcie. Krzywizna rozmaitości określa sposób, w jaki materia się porusza, a materia określa z kolei sposób, w jaki przestrzeń się zakrzywia. Równanie pola nie jest dowiedzione w sposób jednoznaczny i jest możliwość zaproponowania innych modeli, pod warunkiem że nie będą stały w sprzeczności z obserwacjami.

Autor

Jan Urbański