Zasada mówiąca, że nie można z dowolną dokładnością wyznaczyć jednocześnie położenia i pędu cząstki (a także innych par). Zasada nieoznaczoności została sformułowana przez Wernera Heisenberga w 1927 roku.

W przypadku obserwacji położenia cząstki za pomocą światła zasada nieoznaczoności przejawia się m.in. w tym, że foton służący do określenia tego położenia w nieprzewidywalny sposób zmienia pęd cząstki.