O obiekcie:
C7, znana także jako NGC 2403, to galaktyka spiralna z poprzeczką w gwiazdozbiorze Żyrafy. Została odkryta 1 listopada 1788 roku przez Williama Herschela i znajduje się około 10 milionów lat świetlnych od Ziemi. To jedna z bliższych nam galaktyk spiralnych, grawitacyjnie związana z galaktykami M81 i M82 w Wielkiej Niedźwiedzicy. Używając Teleskopu Hale, amerykański astronom Edwin Hubble zaobserwował w niej cefeidy, czyli gwiazdy zmienne pulsujące, co uczyniło ją pierwszą galaktyką poza Grupą Lokalną Galaktyk, gdzie zostały zauważone. Podobnie jak wiele galaktyk tego typu powstała w wyniku zderzenia galaktyk, lecz od innych galaktyk spiralnych odróżniają ją jej ramiona poruszające się z różnymi prędkościami. Obecnie zjawisko to pozostaje niewyjaśnione, choć naukowcy podejrzewają, że może być związane z obecnością dużej ilości ciemnej materii. Ponadto w tej galaktyce zaobserwowano dwie supernowe: SN 1954J, która osiągnęła 16 magnitudo oraz SN 2004dj, czyli najjaśniejszą i najbliższą nam supernową XXI wieku.
Świecące, różowawe chmury, które możemy dostrzec na poniższym zdjęciu to energetyczne miejsca, gdzie rodzą się gwiazdy, znane także jako regiony H II. W tych rozległych, gorących chmurach zjonizowanego wodoru gaz może w okresie paru milionów lat uformować tysiące gwiazd, a każda z nich emituje światło ultrafioletowe, ponownie jonizując otaczający je wodór.
Galaktyka spiralna Caldwell 7. Jasny punkt w prawym górnym rogu to supernowa SN 2004dj.
Podstawowe informacje:
- Typ obiektu: galaktyka spiralna z poprzeczką
- Numer w katalogu NGC: 2403
- Jasność obserwowalna: +8.9m
- Gwiazdozbiór: Żyrafa
- Deklinacja: +65° 36′ 09″
- Rektascencja: 07h 36m 51.4s
- Rozmiar Kątowy: 21′.9 × 12′.3
- Promień: 32 500 ly
Położenie C7 na mapie nieba.
Jak obserwować:
C7 najlepiej widoczna jest na północnej półkuli podczas zimy. Na południowej natomiast należy obserwować ją blisko równika podczas letnich miesięcy. Przez lornetkę 7×50 C7 będzie widoczna jako mała plamka światła. Z 80-milimetrowym refraktorem natomiast zaobserwujemy jasne jądro z owalną poświatą bez obserwowalnych detali. Większy teleskop, o 200-milimetrowym zakresie, ujawnia cętki, a podczas bezchmurnej nocy możemy dostrzec jaśniejsze ramię. Co więcej, gdy przesuniemy oko odrobinę w stronę boku galaktyki, zaobserwujemy różnice między jasnymi a ciemnymi regionami w galaktyce. Gdy przyjrzymy się bliżej, dostrzec będzie można owalny kształt jądra. Używając jeszcze większych instrumentów, na przykład 400-milimetrowych, widoczne będą jej spiralne ramiona.
