Centralna gwiazda w Układzie Słonecznym i najjaśniejszy obiekt na ziemskim niebie. Astrofizycznie, Słońce jest żółtym karłem należącym do gwiazd I populacji. Należy do ciągu głównego na diagramie H-R, typu widmowego G2 V, i charakteryzuje się jasnością wizualną -26,78m i jasnością absolutną +4,79m. Średnica Słońca na niebie to około 32′ (minut kątowych).
W warstwach powierzchniowych Słońca, wodór stanowi 72% masy, a hel około 26%. Niecałe 2% składu chemicznego Słońca to pierwiastki cięższe, wśród których najobfitszymi są: węgiel (C), azot (N), tlen (O), neon (Ne), magnez (Mg), krzem (Si), siarka (S), argon (Ar), wapń (Ca), nikiel (Ni), i żelazo (Fe). W jego atmosferze obserwuje się też śladowe ilości prostych związków chemicznych, takich jak grupa cyjanowa (CN), CH, grupa wodorotlenowa (OH), oraz NH.
We wnętrzu Słońca panuje duża temperatura (około 107 stopni Kelwina) i ciśnienie (około 1016 paskali) – takie warunki umożliwiają reakcje jądrowe, które są źródłem energii dla każdej aktywnej gwiazdy.
Najwydajniejszą reakcją zachodzącą we wnętrzu Słońca to reakcja proton-proton, ale cześć energii jest produkowana też w cyklu węglowo-azotowym. Reakcje te ogólnie polegają na przemianie w rożny sposób czterech protonów w jądro helu, dwa pozytony, i dwa neutrina.
Nad promienistym jądrem i jego konwektywną otoczką rozpościera się atmosfera słoneczna, w której wyróżnia się kolejne warstwy: fotosferę, chromosferę, oraz koronę. Fotosfera to warstwą, którą widzimy gołym okiem jako powierzchnię (tarczę) Słońca. Oglądana w powiększeniu, wykazuje niejednorodną, ziarnistą strukturę. W fotosferze obserwujemy też różne przejawy aktywności słonecznej.
Korona Słońca przechodzi w sposób ciągły w przestrzeń międzyplanetarną, i to ona jest źródłem materii przenoszonej przez wiatr słoneczny.
Od Słońca dociera do nas promieniowanie elektromagnetyczne w szerokim zakresie długości fal – od promieniowania gamma i X do fal radiowych, a także promieniowanie korpuskularne (rozbłyski, wiatr słoneczny). Maksimum energii Słońce wysyła w postaci promieniowania widzialnego. Miarą docierającej do Ziemi energii promienistej jest stała słoneczna.
