O obiekcie:
Caldwell 51, znana też jako IC 1613, to nieregularna galaktyka karłowata zlokalizowana w gwiazdozbiorze Wieloryba. Należy do Grupy Lokalnej Galaktyk i znajduje się 2,3 miliona lat świetlnych od Ziemi. Pomimo jej względnej bliskości niełatwo ją zauważyć i jest jednym z najbardziej nieuchwytnych obiektów katalogu Caldwella.
Caldwell 51 jest godna uwagi ze względu na jej rolę w poprawianiu pomiarów odległości do bardziej oddalonych obiektów. W przeciwieństwie do wielu galaktyk, C51 jest przeważnie pozbawiona pyłu, a nasz stosunkowo dobry widok na znajdujące się w niej gwiazdy zmienne RR Lyrae pozwala astronomom na wykonywanie precyzyjnych pomiarów. RR Lyrae to gwiazdy zmienne pulsujące, których okres pulsacji jest bezpośrednio związany z ich jasnością absolutną. Zatem to, jak szybko pulsują, mówi astronomom, jak jasne tak naprawdę są, a ten parametr przekłada się na to, jak daleko muszą one się znajdować. Ten związek umożliwia gwiazdom bycie świecami standardowymi, które używane są do określania odległości do obiektów w obrębie Grupy Lokalnej Galaktyk.
Jedno z poniższych zdjęć, to w niebieskiej ramce, ukazuje obszar niedaleko centrum C51 i jest połączeniem obserwacji wykonanych dzięki urządzeniu WFC3 (Wide Field Camera 3) teleskopu Hubble’a w spektrum nadfioletowym, podczerwonym i widzialnym. Przeprowadzono je w celu ustalenia składu chemicznego galaktyki. Z racji tego, że większość pierwiastków we Wszechświecie powstaje w gwiazdach i rozpraszana jest, gdy następuje kres ich życia, ta informacja może pomóc naukowcom dowiedzieć się więcej o ewolucji galaktyki i historii formowania się w niej gwiazd.
Podstawowe informacje:
- Typ obiektu: nieregularna galaktyka karłowata
- Numer w katalogu IC: 1613
- Jasność obserwowalna: +9,9m
- Gwiazdozbiór: Wieloryb
- Deklinacja: +02° 07′ 04″
- Rektascensja: 01h 04m 48s
- Rozmiar kątowy: 16,2′ × 14,5′
- Promień: 15,1 ly
Jak obserwować?
Widoczna jest jako niezwykle słaba i rozproszona smuga na niebie, nawet gdy obserwowana jest przez średniej wielkości teleskopy. Można ją zobaczyć jesienią na półkuli północnej i wiosną na północnych obszarach półkuli południowej.