Zdjęcie w tle: NOAO

O obiekcie:

Pięćdziesiąty dziewiąty obiekt katalogu Messiera to galaktyka eliptyczna, należąca do gromady w Pannie i oddalona od nas o około 60 mln lat świetlnych. W jej centrum znajduje się supermasywna czarna dziura, której masę określa się na 270 razy większą od masy Słońca – co oznacza, że jest prawie 100 razy cięższa od tej, która znajduje się w naszej Drodze Mlecznej. Centralny region M59 obraca się w przeciwnym kierunku, niż reszta galaktyki – ma przy tym zaledwie 200 lat świetlnych średnicy, co czyni go najmniejszym znanym nam regionem, który się tak zachowuje.

M59 w otoczeniu pobliskich galaktyk, zarówno z katalogu Messiera jak i spoza niego.

M59 zawiera niezwykle dużą ilość gromad gwiazd; astronomowie naliczyli ich około 2200 i choć trzy gigantyczne galaktyki katalogu Messiera – M49, M60 i M87 – zawierają więcej gromad, wciąż jest to imponująca liczba.
W 1939 w M59 została zaobserwowana supernowa, później oznaczona jako SN 1939B.

Galaktyka została odkryta 11 kwietnia 1779 roku przez Johanna Gottfrieda Koehlera. Cztery dni później, absolutnie niezależnie, Messier również odnalazł ją na niebie i dołączył do swojego katalogu jako mgławicę.

Podstawowe informacje:

Typ obiektu: Galaktyka eliptyczna
Numer w katalogu NGC: NGC 4621
Jasność: 10,6
Gwiazdozbiór: Panna
Rektascensja: 12h 42min 2,3s
Deklinacja: +11o 38′ 39″
Rozmiar kątowy: 5,4ʹ x 3,7ʹ

Jak i kiedy obserwować:

M59 znajduje się w bardzo zatłoczonym przez galaktyki regionie nocnego nieba, przez co łatwo pomylić ją z innymi. Można znaleźć między gwiazdami Vindemiatrix (ε Vir) i Denebola (β Leo). 4,5 stopnia na zachód i odrobinę na północ od gwiazdy Vindemiatrix i znajduje się para galaktyk M60 i nieco bledsza od niej NGC4647 – szukana M59 będzie niewiele dalej na zachód od nich. Najlepiej obserwować ją za pomocą teleskopu, ale również mniejsze instrumenty pozwolą zobaczyć eliptyczny kształt galaktyki. Najlepszym czasem, by szukać M59 na niebie, jest wiosna.

Autor

Matylda Kołomyjec