Gwiazdozbiór Węża leży na równiku niebieskim, przecięty konstelacją Wężownika na pół – Tworząc Głowę i Ogon Węża. Według licznych przedstawień człowiek ten najczęściej trzyma gada w rękach. Gwiazdozbiór został po raz pierwszy opisany przez Ptolemeusza w II wieku naszej ery. W Polce najlepiej widoczny latem. Z gwiazdozbiorem powiązane są dwa roje meteorów.
Prawdopodobnie konstelacja opisana w Starożytnej Grecji przez Ptolemeusza była stworzona na podstawie innej, pochodzącej z Babilonu. Oryginał miał przedstawiać Bašmu, uskrzydlonego, rogatego węża z dwiema przednimi łapami. Wyglądem przypominał grecką hydrę. Natomiast wersja bardziej znana, właśnie grecka, wiążę mit Węża z mitem Wężownika. W opowieści są to Asklepios, mityczny lekarz, i zabity przez niego wąż, którego inny gad przywrócił do życia za pomocą odpowiednich ziół.
Najjaśniejsza gwiazda konstelacji, Unukalhai (α Ser), oddalona od nas o 74 lata świetlne, to gwiazda podwójna w Głowie Węża. Jej nazwa pochodzi od arabskiej frazy oznaczającej „szyję węża”. Prócz niej w gwiazdozbiorze znajduje się wiele innych ciekawych gwiazd, w tym potrójna, ξ Ser. Razem wszystkie mają piętnaście potwierdzonych planet, przy czym pulsar o numerze PSR J1719-1438 okrąża bardzo gęsta planeta złożona głównie z węgla, przez co zyskała sobie imię Diamentowej Planety.
Jednym z najbardziej rozpoznawalnych obiektów w obrębie gwiazdozbioru Węża jest M16, gromada otwarta i mgławica emisyjna, lepiej znane pod wspólną nazwą Mgławicy Orzeł. To właśnie w niej znajdują się Filary Stworzenia. Z innych obiektów katalogu Messiera w Wężu można znaleźć też M5. Interesujący jest również Sekstet Seyferta (Hickson 79), oddalony o 190 milionów lat świetlnych zbiór powiązanych ze sobą grawitacyjnie pięciu galaktyk spiralnych i chmury gwiazd. Większość z tych obiektów została już zniekształcona przez grawitację pozostałych. Gdy w końcu grupa zakończy swoją wymuszoną przyciąganiem ewolucję, powstanie z niej olbrzymia galaktyka eliptyczna.
Niedaleko od Sekstetu na nocnym niebie prezentuje się Obiekt Hoaga, czyli galaktyka pierścieniowa. Obserwowana, zdaje się składać jedynie z jasnego jądra i znacznie od niego oddalonego pierścienia gwiazd. Jest przy tym ustawiona do nas tak, żebyśmy mogli ją obserwować „od góry”, dzięki czemu jej niezwykły kształt jest lepiej widoczny.