Gwiazdozbiór Węża leży na równiku niebieskim, przecięty konstelacją Wężownika na pół – Tworząc Głowę i Ogon Węża. Według licznych przedstawień człowiek ten najczęściej trzyma gada w rękach. Gwiazdozbiór został po raz pierwszy opisany przez Ptolemeusza w II wieku naszej ery. W Polce najlepiej widoczny latem. Z gwiazdozbiorem powiązane są dwa roje meteorów.
Prawdopodobnie konstelacja opisana w Starożytnej Grecji przez Ptolemeusza była stworzona na podstawie innej, pochodzącej z Babilonu. Oryginał miał przedstawiać Bašmu, uskrzydlonego, rogatego węża z dwiema przednimi łapami. Wyglądem przypominał grecką hydrę. Natomiast wersja bardziej znana, właśnie grecka, wiążę mit Węża z mitem Wężownika. W opowieści są to Asklepios, mityczny lekarz, i zabity przez niego wąż, którego inny gad przywrócił do życia za pomocą odpowiednich ziół.

Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Węża, przedzielony postacią Wężownika, w otoczeniu sąsiednich konstelacji. Białymi okręgami oznaczone są obiekty katalogu Messiera.

Najjaśniejsza gwiazda konstelacji, Unukalhai (α Ser), oddalona od nas o 74 lata świetlne, to gwiazda podwójna w Głowie Węża. Jej nazwa pochodzi od arabskiej frazy oznaczającej „szyję węża”. Prócz niej w gwiazdozbiorze znajduje się wiele innych ciekawych gwiazd, w tym potrójna, ξ Ser. Razem wszystkie mają piętnaście potwierdzonych planet, przy czym pulsar o numerze PSR J1719-1438 okrąża bardzo gęsta planeta złożona głównie z węgla, przez co zyskała sobie imię Diamentowej Planety.

Powyższa ilustracja pochodzi z dzieła Jana Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia wyobrażenie Węża (trzymanego przez Wężownika) na tle tworzących jego konstelację gwiazd.

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych obiektów w obrębie gwiazdozbioru Węża jest M16, gromada otwartamgławica emisyjna, lepiej znane pod wspólną nazwą Mgławicy Orzeł. To właśnie w niej znajdują się Filary Stworzenia. Z innych obiektów katalogu Messiera w Wężu można znaleźć też M5. Interesujący jest również Sekstet Seyferta (Hickson 79), oddalony o 190 milionów lat świetlnych zbiór powiązanych ze sobą grawitacyjnie pięciu galaktyk spiralnych i chmury gwiazd. Większość z tych obiektów została już zniekształcona przez grawitację pozostałych. Gdy w końcu grupa zakończy swoją wymuszoną przyciąganiem ewolucję, powstanie z niej olbrzymia galaktyka eliptyczna.
Niedaleko od Sekstetu na nocnym niebie prezentuje się Obiekt Hoaga, czyli galaktyka pierścieniowa. Obserwowana, zdaje się składać jedynie z jasnego jądra i znacznie od niego oddalonego pierścienia gwiazd. Jest przy tym ustawiona do nas tak, żebyśmy mogli ją obserwować „od góry”, dzięki czemu jej niezwykły kształt jest lepiej widoczny.

Przedziwna galaktyka znajdująca się 600 milionów lat świetlnych od Ziemi. Żółte jądro otoczone jest przez pierścień młodych niebieskich gwiazd. Zdjęcie zostało wykonano przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a 9 lipca 2001 roku.

Autor

Matylda Kołomyjec