Obiekt o masie gwiazdy, ale pokazujący właściwości kwazarów, włączając w to silne emisje promieniowania elektromagnetycznego wzdłuż całego pasma od promieniowania radiowego do promieniowania X, łącznie z nagłą zmianą jasności promieniowania X i dżetami radiowymi. Mikrokwazary składają się z układów podwójnych, w których znajduje się normalny gwiazdowy składniki tracący materię na rzecz pobliskiego obiektu będącego czarną dziurą bądź gwiazdą neutronową. Utrata materii odbywa się po szybko rotującym dysku akrecyjnym i nagrzanym do milionów stopni. Opada ona na towarzysza lub jest wyrzucona w wyrzucie biegunowym.

Znanych jest około dwunastu mikrokwazarów w Drodze Mlecznej. Jeden z nich znany jako GRS 1915+105 leży około 40 tys. lat świetlnych w gwiazdozbiorze Orła i został odkryty w 1994 roku przez satelitę GRANAT X-ray. Składa się on ze zwykłej gwiazdy o masie podobnej do masy Słońca orbitującej wokół gwiezdnej czarnej dziury o masie około 14 mas Słońca.