Hipoteza mówiąca, że w przestrzeni kosmicznej znajduje się wiele zarodników bakterii lub innych prostych form życia oraz że życie na Ziemi powstało z takich przetrwalników, przenoszonych przez meteoryty lub inne ciała niebieskie. Niektóre przetrwalniki bakterii są wyjątkowo odporne na skrajne warunku (ekstremofile) – potrafią przetrwać w bardzo rozrzedzonej atmosferze na wysokości kilkudziesięciu kilometrów lub głęboko pod powierzchnią Ziemi. Z kolei dość niewielkie ilości skały (wielkości mikrometrów) w bardzo dużym stopniu ograniczają negatywne skutki występującego w przestrzeni kosmicznej promieniowania na ich kod genetyczny. Tak więc mogłyby one teoretycznie przenosić się, np. w meteorytach, i ożywić w korzystnych warunkach na innej planecie (więcej).

Koncepcja panspermii zrodziła się już w starożytności w pismach Anaksagorasa, ale po raz pierwszy została sformowana w swoim współczesnym kształcie przez Hermanna von Helmholza w 1879.

Rozróżnia się panspermię wewnątrz poszczególnych układów, czyli międzyplanetarną, oraz panspermię międzygwiezdną. Naturalnie, szansa sukcesu pierwszego rodzaju jest dużo większa.

Należy pamiętać, że hipoteza panspermii nie wyjaśnia powstania życia (np. drogą abiogenezy), przenosi jedynie problem na inną planetę lub też inny kosmiczny obiekt.