Gwiazdozbiór Mikroskopu znajduje się na południowej półkuli nieba. Jest to mały, słaby gwiazdozbiór, który trudno dostrzec z północnych szerokości geograficznych. W Polsce latem widoczna jest jego północna część.
Gwiazdozbiór Mikroskopu z „Uranographii”Johanna Elerta Bodego
Nazwa gwiazdozbioru upamiętnia wynalezienie mikroskopu. Tego odkrycia dokonał pod koniec XVI wieku Holender Zacharias Janssen, producent okularów. Konstelacja została wprowadzona przez francuskiego astronoma Nicolasa Louisa de Lacaille’a w XVIII wieku. Oficjalne granice konstelacji takie, jakie obowiązują obecnie, zostały wyznaczone przez belgijskiego astronoma Eugène’a Delporte’a w 1930 roku.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Mikroskopu w otoczeniu sąsiednich konstelacji.
Mikroskop sąsiaduje z Koziorożcem, Żurawiem, Indianinem, Rybą Południową oraz Strzelcem. Z konstelacją nie są związane żadne pokazy meteorów. Nie posiada też żądnych obiektów Messiera, ale można w nim znaleźć dwie galaktyki spiralne NGC 6925 i NGC 6923. Zawiera również jedną gwiazdę ze znanymi planetami. Najjaśniejszą gwiazdą w konstelacji jest Gamma Micoscopii o magnitudzie pozornym 4,67.
Zdjęcie galaktyki spiralnej NGC 6925 w Gwiazdozbiorze Mikroskopu.
Korekta – Matylda Kołomyjec
