Akcelerator, w którym możliwe jest zderzanie przeciwbieżnie przyspieszanych wiązek cząstek. Z zasad zachowania energii i pędu wynika, że w zderzeniu dwóch ciał dostępna jest tylko energia równa energii kinetycznej w układzie ich środka masy. Więc przy zderzaniu wiązek przeciwbieżnych, suma energii wiązek jest dostępną energią kinetyczną. W porównaniu ze zwykłym akceleratorem, w którym wiązka o takiej samej energii zderza się z tarczą spoczywającą, akcelerator wiązek przeciwbieżnych udostępnia kilkaset razy większą energii, przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby zachodzących reakcji (ze względu na mniejszą gęstość wiązki w porównaniu z tarczą).

Największym obecnie zaprojektowanym akceleratorem wiązek przeciwbieżnych jest Superconducting Super Collider (SSC), który ma zostać zbudowany w pobliżu Dallas (Teksas, USA). Za pomocą SSC planuje się osiągnięcie energii 2×20 TeV. Obecnie największe akceleratory wiązek przeciwbieżnych znajdują się w Batawii (USA), Genewie, i Hamburgu.