Prowadzone w Kennedy Space Center badania nad znalezionym 36 lat temu w Australii meteorytem, mogą dostarczyć społeczności naukowej oraz przemysłowi wiedzy, którą będzie wykorzystać przy produkcji nowych zaawansowanych technologicznie materiałów. Materiały te będzie można wykorzystać przy produkcji pojazdów kosmicznych, ale też samochodów i sprzętów gospodarstwa domowego. Badania mogą też odpowiedzieć na pytania dotyczące jądra naszej planety i jej pola magnetycznego.
Ważąca około 45 kilogramów próbka meteorytu Mundrabilla, została wypożyczona Marshall Space Flight Center przez Narodowe Muzeum Historii Naturalnej należące do Smithsonian Institution. Obecnie do jej badania grupa naukowców z Microgravity Science and Applications Department kierowana przez dr Donalda Gilliesa, używa skanera Computed Tomography Scanner.
„Większość meteorytów to kawałek metalu, otoczony przez skalista powłokę. Ten zbudowany jest z żelazoniklu i siarczku żelaza, które przez miliony lat krzepły z różną prędkością” – mówi dr Gillies – „To stwarza niepowtarzalną okazję poznania podstaw formowania się stopów„.
„Skaner CTS pozwala zobaczyć nienaruszoną strukturę wewnętrzną meteorytu, wykrywając różnice w gęstości materiału” – mówi Pete Engel, specjalista z KSC. – „Bez skanera nie moglibyśmy badać wnętrza meteorytu bez rozcinania go lub rozkruszania„.
Na zdjęciu Pete Engel, specjalista z Wyle Laboratory’s Nondestructive Testing Laboratory przy Kennedy Space Center, wyjaśnia szczegóły testów przeprowadzanych na próbce meteorytu Mundrabilla.
W tomografii komputerowej, początkowo wykorzystywanej tylko na polu medycyny, chodzi o to, by stworzyć obraz cienkiego przekroju przepuszczając przez obiekt promieniowanie X lub gamma, a potem ze wszystkich takich przekrojów odtworzyć trójwymiarowy obraz obiektu. Mundrabilla jest badany za pomocą promieniowania gamma pochodzącego z rozpadu niewielkiego kawałka radioaktywnego kobaltu.
„Meteor ten, podobnie jak wszystkie inne, powstał w znacznie niższej grawitacji, niż panująca na Ziemi” – mówi Gillies. – „Nasze badania, podobnie jak eksperymenty prowadzone na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), pozwalają odpowiedzieć na podstawowe pytania nauki. Jednak w przeciwieństwie do prowadzonych przez nas doświadczeń w przestrzeni kosmicznej, ten meteor to wynik eksperymentu trwającego miliardy lat„.
