Zasada leżąca u podstaw szczególnej teorii względności Alberta Einsteina, mówiąca o niezmienności interwału czasoprzestrzennego względem zmiany układu odniesienia, w którym wykonujemy pomiary czasu i odległości. Według szczególnej teorii względności Einsteina, czasy pomiędzy dwoma zdarzeniami, mierzone w dwóch różnych układach odniesienia, mogą się różnić. Podobnie jest z pomiarem odległości – ten sam pręt zmierzony przez obserwatorów w różnych układach odniesienia może pozornie wydawać się „dłuższy” lub „krótszy”.

Do przeliczania czasów i odległości pomiędzy układami odniesienia służą w szczególnej teorii względności przekształcenia Lorentza. Chociaż czas i odległość ulegają dylatacji (zniekształceniu), to Lorentz wykazał że wielkość zwana interwałem czasoprzestrzennym pozostaje stała.