O obiekcie:

Caldwell 26 jest nazywana często Srebrną Igłą (nie mylić z C38 – Galaktyką Igła). Należy do grupy galaktyk M94, która jest małą grupą w obrębie naszej supergromady. Mimo tego, że jest jedną z setek miliardów galaktyk we Wszechświecie, Srebrną Igłę wyróżnia jej niespotykany wygląd. Większość galaktyk spiralnych ma kształt przypominający Saturna – kuliste wybrzuszenie w centrum otoczone przez względnie płaski dysk oraz halo składające się z starych gwiazd. Jak widać na ujęciu z Hubble’a, C26 jest bardzo cienka. Centrum galaktyki jest znacznie mniej okazałe niż w przypadku innych galaktyk spiralnych, a halo jest niewyraźne.

NASA & ESA; Acknowledgment: Roelof de Jong

Ramiona spiralne tego kosmicznego kuriozum są dla nas niewidoczne, ponieważ obserwujemy galaktykę od boku. Z drugiej strony to właśnie jej orientacja i niewielkie centrum czynią halo łatwiejszym do zbadania. Obserwacje C26 w spektrum widzialnym i podczerwieni, przez Zaawansowaną Kamerę Przeglądową Teleskopu Hubble’a, wykonane były w ramach przeglądu GHOSTS (Galaxy Halos, Outer disks, Substructure, Thick disks and Star clusters). Miał on na celu przeanalizowanie zapisu kopalnego, zachowanego w gwiazdach starszych populacji gwiazdowych w pobliskich galaktykach. Osiągnięcia przeglądu stały się istotne dla badań początków galaktyk i ich ewolucji.

Podstawowe informacje:

• Typ obiektu: galaktyka spiralna
• Numer w katalogu NGC: 4244
• Jasność obserwowalna: +10,0^m
• Gwiazdozbiór: Psy Gończe
• Deklinacja: +37° 48′ 24″
• Rektascensja: 12^h 17^m 30^s
• Rozmiar kątowy: 16,2′ × 1,8′
• Promień: 32 500 ly

Jak obserwować?

Na półkuli północnej galaktyka najlepiej widoczna jest w marcu, kwietniu i maju, z dala od dużych miast, choć nawet wtedy może być trudna do zaobserwowania małym teleskopem.

freestarcharts

Położenie C26 na mapie nieba.

Stumilimetrowy refraktor ukaże cienkie pasmo szarego światła, co jest miłą odmianą względem zamglonego, owalnego wyglądu innych galaktyk. Przez większe teleskopy galaktyka wygląda jaśniej, szczególnie w pobliżu centrum, jednak dostrzeżenie dodatkowych szczegółów jest wyzwaniem. Zerkając przez dwunastocalową lunetę, przy dobrych warunkach, można zobaczyć subtelnie odznaczające się cętki i ciemne pasy pyłu.

Korekta – Matylda Kołomyjec