Po wakacjach, co wielu minęły, zanim się zorientowali, że w ogóle się zaczęły, nadszedł wrzesień. Z nim nowy rok szkolny, ostatni czas urlopów, i kolejny epizod mistycznego spektaklu ciał niebieskich na sklepieniu nieba.

Dziewiąty miesiąc rozpocznie się wschodem o 5.47. Tej daty, dzień potrwa 13 godzin 37 minut, z zachodem o godzinie 19.24. Czerwcowe przesilenie letnie już dawno za nami — od tamtego czasu dzień staje się coraz to krótszy, coraz to bardziej agresywnie wydłużając noc. Dlatego też wrzesień zakończy się wschodem o godzinie 6.35, a zachodem już o 18.17. Dzień potrwa wtedy jedynie 11 godzin 42 minuty, a więc zobaczymy jasno, że powitaliśmy jesień.

Przecież właśnie za jeden z najważniejszych dni wrześniowych można uznać dzień równonocy jesiennej, który tego roku przypada 23, w sobotę. Tego dnia dzień wyrówna się z nocą — obie te części doby potrwają niemalże dokładnie 12 godzin. A wraz z tym dniem, przyjdzie nam pożegnać wyrozumiale w tym roku upalne lato, a powitać deszczowo zapowiadającą się jesień.

Rozpoczynając miesiąc w konstelacji Lwa, swoją powolną podróżą po sklepieniu niebieskim, Słońce w nocy z 17 na 18 września znajdzie się w gwiazdozbiorze Panny i tamże znajdować się będzie do końca miesiąca.

Ponadto cały wrzesień nad naszymi głowami, porą nocną przeważnie, górować będzie asteryzm trójkąta letniego władający lwią częścią nieba. Składa się na niego Altair w Orle, Vega w Lutni i Deneb w Łabędziu. 30 września, jednak kiedy ten letni asteryzm odchodzić będzie poza widnokrąg, schowa się za nim już około godziny 1.00.

Księżyc

Wrzesień tego roku rozpocznie się majestatyczną, zapowiadaną jako „kukurydzianą” pełnią Księżyca. Z trzecią kwadrą przypadającą 7 września, kiedy to Srebrny Glob widoczny będzie z „lewej” strony, nów na niebie zagości 15 września — w piątek. W ten sam dzień tygodnia, ale kolejno tydzień i dwa później, na niebie ujrzymy pierwszą kwadrę i kolejną pełnię. Miesiąc zakończy się więc Księżycem ubywającym.

Planety

Wrzesień przyniesie także pasjonatom wiele okazji do płonnych obserwacji nieba. Przede wszystkim, na wrześniowym niebie królować będzie Jowisz, który na początku obserwowalny będzie od ok. 21.25 pierwszego dnia miesiąca, a 30 września już od 19.25. Podobnie prezentuje się widoczność Saturna. 1 września wzejdzie on o 19.21, zachodząc dopiero o 5.17. 30 września jednakże ten obrączkowany gazowy olbrzym wzejdzie ponad horyzont o 17.23, a zajdzie o 3.12. Widzimy więc, że wrzesień stanowić będzie doskonałą okazję do obserwacji tej właśnie planety.

Pozycja Saturna i Księżyca 1 września 2023. Na grafice widzimy także rój Akwarydów, który jednak nie będzie szczególnie widoczny tego miesiąca (Stellarium 23.1).

Przeciwnie jednak sprawa ma się w kwestii Wenus, która najwcześniej widziana będzie około 2.40 dnia 30 września do rana, a 1 września dopiero od 3.54. Tego miesiąca także obserwacja Marsa przysporzy zainteresowanym kłopotu. Jako że jego wschody następować będą w godzinach porannych, zobaczyć go będzie można jedynie zaraz po zachodzie Słońca – do 20.03 dnia 1 września oraz do 18.36 ostatniego dnia miesiąca.

Miesiąc ten jednak stanowić będzie bardzo nielukratywny czas dla zainteresowanych fotografią Merkurego i duetu Neptuna i Urana. Pierwszy z nich bowiem nie będzie widoczny wcale. Mimo że zachody Urana i Neptuna przypadają na czas przed zachodem Słońca, ale dobrą okazją do ich obserwacji będą w przybliżeniu 2 do 3 godzin przed wschodem Słońca.

Deszcze meteorów

Wrzesień jak co roku jest doskonałym miesiącem do obserwacji wrześniowych epsilon Perseidów, których maximum obserwować możemy 10 września. Miesiąc ten jednak będzie dość ubogi w maksima deszczy, obdarzając obserwatorów jeszcze tylko Aurygidami 1 września w konstelacji Woźnicy oraz wypadającymi w ciągu dnia Sekstantydami 28 września.