Przypominające włosy na słynnym obrazie Botticellego przedstawiającym narodziny Wenus, miękko żarzące się włókniste strumienie wypływające z gromad gorących, młodych gwiazd. To zdjęcie mgławicy, znanej jako N44C, pochodzi z archiwów Hubble Space Telescope (HST). Zostało wykonane przy pomocy instrumentu Wide Field Planetary Camera 2 w 1996 roku i zaprezentowane przez Hubble Heritage Project.
N44C jest określeniem regionu świecącego wodoru otaczającego skupisko młodych gwiazd w Wielkim Obłoku Magellana, niedalekiej, widzialnej z południowej półkuli, małej galaktyki nieregularnej w pobliżu Drogi Mlecznej.
N44C jest osobliwa, ponieważ gwiazda w głównej mierze odpowiedzialna za świecenie mgławicy jest niezwykle gorąca. Większość masywnych gwiazd, 10-50 razy masywniejszych od Słońca, osiąga maksymalne temperatury 30 000 do 50 000 kelwinów. Gwiazda świecąca w N44C wydaje się być znacząco gorętsza, osiągając temperaturę około 75 000 kelwinów!
Teorie wysnuwane w celu wyjaśnienia tej niespotykanie wysokiej temperatury rozpatrują możliwość, iż jest to gwiazda neutronowa lub czarna dziura nieregularnie wytwarzająca promieniowanie X, obecnie „wyłączona”.
W górnym prawym narożniku zdjęcia znajduje się sieć włóknistych strumieni mgławicowych, które zostały wcześniej porównane do Botticellego. Włókna otaczają gwiazdę typu
N44C jest częścią większej gromady N44, zawierającej młode, gorące i masywne gwiazdy, mgławice i „superbąble” zdmuchnięte przez wielokrotne wybuchy supernowych. Część superbąbli jest widoczna jako czerwień w dolnym lewym narożniku fotografii.
Zdjęcie zostało wykonane w listopadzie 1996 roku przy pomocy Wide Field Planetary Camera 2 przez Donalda Garnetta z University of Arizona i współpracowników. Fotografia została umieszczona w archiwach Hubble’a i obecnie została poddana obróbce przez Hubble Heritage Team (STScI/AURA).
