Gwiazdozbiór Pieca leży na południowej półkuli nieba; jest on jednym z gwiazdozbiorów dodanych przez francuskiego astronoma Nicolasa Louisa de Lacaille w połowie XVIII wieku. Pierwotna nazwa brzmiała Piec Chemiczny. Astronom chciał on w ten sposób uhonorować francuskiego chemika Antoine Lavoisiera, badacza m.in. reakcji spalania. Angielski astronom Francis Bailey skrócił nazwę konstelacji na sugestię Johna Herchela w 1845 roku.
Powyższa ilustracja przedstawia wyobrażenie Pieca na tle gwiazd tworzących jego konstelację.
Gwiazdozbiór sąsiaduje z Erydanem, Feniksem, Rzeźbiarzem oraz Wielorybem. Piec jest gwiazdozbiorem nowożytnym, nie wiążą się więc z nim żadne mity lub legendy.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Pieca w towarzystwie otaczających go konstelacji.
Gwiazdozbiór posiada interesujące obiekty głębokiego nieba. Gromada Pieca to gromada galaktyk, z których większość znajduje się w gwiazdozbiorze Pieca. Jest ona stosunkowo niewielka, jednak jest drugą najbogatszą gromadą galaktyk w promieniu 100 milionów lat świetlnych. Posiada ona około 58 galaktyk członkowskich. Centralną galaktyką w gromadzie jest NGC 1399. Interesująca jest również gigantyczna, osobliwa galaktyka eliptyczna NGC 1316. Innym obiektem w gromadzie Piec jest NGC 1365 galaktyka spiralna z poprzeczką. Znajduje się tu również Ultragłębokie Pole Hubble’a.
Najgłębszy obraz wykonany w paśmie rentgenowskim ukazuje czarne dziury w centrach galaktyk oddalonych miliardy lat świetlnych od Ziemi. Obejmuje on skrawek nieba, znajdujący się w gwiazdozbiorze Pieca. Zdjęcie zostało zaprezentowane na zimowym spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Astronomicznego.
Najgłębsze zdjęcie rentgenowskie kiedykolwiek uzyskano poprzez gromadzenie ponad 7 milionów sekund, obserwując pole na przestrzeni 17 lat wykonane przez Teleskop Kosmiczny Chandra NASA.
