Zdjęcie w tle: ESA/Hubble & NASA
Gwiazdozbiór Psów Gończych leży na półkuli północnej. Jest to 38. co do wielkości gwiazdozbiór nieba północnego. Został utworzony przez Jana Heweliusza w 1687 roku z rozproszonych, słabych gwiazd pod ogonem Wielkiej Niedźwiedzicy.
Powyższa ilustracja pochodzi z dzieła Jana Heweliusza pod tytułem „Uranographia” i przedstawia rysunek Psów Gończych na tle tworzących je gwiazd.
Psy reprezentują parę chartów trzymanych na smyczy przez mitologicznego Wolarza. Chociaż Wolarza można znaleźć już u Babilończyków, to pomysł dodania mu gończych psów jest dużo młodszy, datuje się go na XVII wiek. Heweliusz nazwał psa północnego Asterion, a psa południowego – Chara. Psy depczą po piętach Wielkiej Niedźwiedzicy, na którą polują.
W Polsce gwiazdozbiór widoczny jest na wiosnę. Sąsiaduje z Wolarzem, Warkoczem Bereniki i Wielką Niedźwiedzicą. Psy Gończe należą do rodziny gwiazdozbiorów Wielkiej Niedźwiedzicy wraz z Wolarzem, Żyrafą, Warkoczem Bereniki, Koroną Północną, Małym Lwem, Smokiem, Rysiem i Małą Niedźwiedzicą.
Powyższy fragment mapy nieba przedstawia gwiazdozbiór Psów Gończych w towarzystwie otaczających je konstelacji. Białymi okręgami oznaczone są obiekty katalogu Messiera.
Dwie najjaśniejsze gwiazdy konstelacji, Alfa (α CVn) i Beta Canum Venaticorum (β CVn), należą do południowego psa imieniem Chara. Najjaśniejsza gwiazda Cor Caroli „serce Karola” (Alfa Canum Venaticorum), według wielu źródeł została nazwana na cześć króla Anglii i Szkocji Karola I, lub jego syna Karola II. Cor Caroli jest gwiazdą podwójną.
Psy gończe zawierają pięć obiektów Messiera: M3 (NGC 5272), Galaktykę Wir (M51, NGC 5194), Galaktykę Słonecznika (M63, NGC 5055), Galaktykę Kocie Oko (M94, NGC 4736) i M106 (NGC 4258).
Zdjęcie Galaktyki Słonecznika M63 wykonane przez kosmiczny teleskop Hubble’a.
Korekta – Matylda Kołomyjec
